Schopenhauer okuma serüvenim Aşkın Metafiziği isimli kitapla başlamıştı ve akabinde Ölümün Anlamı ile devam etti.
Schopenhauer ölümle ilgili düşüncelerini, okurla sohbet edercesine bir edayla paylaşmış. Yalnızca kendi düşünceleri değil bu konuya değinen diğer düşünürlerin düşüncelerini de sindirmiş esere. Yine diğer eserlerinde olduğu gibi eleştirel gözle bakabileceğiniz ama üslubu ve cümleleri itibariyle sizi kendine çeken, okumaya değer bir eser meydana getirmiş.
Hacimli olmayan, aynı günde bitebilen bir eser. Kendi başladığım gün bitirdiğim bir eser oldu. Ve okuma sürecimde siz değerli okurlarla beğendiğim alıntıları satırı satırına paylaştım. "Ölüm doğumun kardeşidir." der Schopenhauer. İnsanlar bir taraftan doğarken öbür taraftan ölürler. Bir nevi doğum denktir ölüme. İnsanlar ölürlerken bir parçalarını bırakırlar dünyada. Mayalarını çalarlar evlatlarını. Ölümlerinden sonra varlıkları evlatlarında devam eder aslında. Ya da bir kediyi düşünün. Bahçedeki kedinin üç yüz yıl önce yaşamış olan kediden farkı yoktur. Öyleyse bir süreklilik vardır. Doğumun ölümüyle sağlanan bir süreklilik...
Ölüme dair okunabilecek, okurken düşündürecek, sorgulatacak bir eser Ölümün Anlamı. Felsefe, edebiyat, psikoloji birçok alana dokunan, az sayfada çok şey barındıran bir eser. İncelememin başında da dediğim gibi: kimse yazarın düşüncelerine katılmak zorunda değil, farklı görüşleri görmek adına okunmalı.
Eserdeki çok sayıdaki alıntıya profilimden ulaşabilir, yazarın düşünceleri hakkında fikir sahibi olabilirsiniz. Keyifle okunması temennisiyle...
