Bu saatlerde annelik içgüdüsü zavallı kadını esir almaya devam ediyordu. Koltuğa oturup sakinleşmeye çalıştı ancak başarılı olamadı. Gözleri duvardaki saat ve çalmayan telefon arasında gidip geliyordu, zamanın akışı işkence edercesine yavaştı. Heyecan ve umutsuzlukla dolduruyordu kadının yüreğini. Kalkıp bahçeye çıktı, çiçeklerle uğraşmak biraz olsun sakinleştirir diye düşündü. Dışarı çıkınca karşılaştığı ortam durumunu daha da kötüleştirdi. Sıcak havada yağan yağmur boğucu bir etki oluşturmuştu. Kendisini oyalamaya çalıştı ancak içindeki ses ilerde bir yerde kaderin ağlarını örmeye başladığını söylüyordu. Bir şey yapmadan içeri döndü.
Klio yanındaki iki adamla gizli bir ruh anlaşması yapmaya çalıştı ancak başarılı olamadı. İnsanlar arasındaki bağın ve ortak isteklerin bir anda yok olabileceğini ve bu durumun ne kadar büyük sıkıntılar doğurabileceğini anladı. En sonunda ise insanların bir anda nasıl yalnız kalabileceğini kavramış oldu.
(Tanıtım Bülteninden)
