Ömer Bedrettin Uşaklı - Bütün Eserleri

Deminki kasırga sen miydin atlı?
Niçin varlığından hasret taşıyor?
Gözlerin ateşli, ruhun kanatlı;
Canında bir başka can mı yaşıyor?

Sarhoşsun bir kanlı aşk hevesiyle,
Yandın mı suların coşkun sesiyle?
Demir kır atınının kişnemesiyle
Dağların gurur kucaklaşıyor...

Belli ki hasrete eskiden yarsın,
Yıldırım fışkırsın izinden varsın!
Güzeller vurgunu bir bahtiyarsın,
Ardında bir koca nam dolaşıyor.

Ben de duman olsam senin yerine,
Dağılsam dağların şu mahşerine;
Güzelin saçına ve gözlerine
Ben girsem, ben dolsam yayla dumanı!

Beni içerine aldın ağ gibi,
Doldun gözlerime bir rüya gibi;
Ben de güneş gibi, yüce dağ gibi
İçinde kaybolsam yayla dumanı!..

Ufuklara yaslanmış yorgun dağlar sırayla,
Çadırının üstüne doğmuş akşam yıldızı!
Çıplak ayaklarında uyumuş gibi yayla;
Ey belalı göklerin, mağrur dağların kızı!..

Yer yer çimenleri zümrüt olur da
Işılda güneşten serpilen nurda.
Ruhum, çırpınmadan, her sabah burda
Bülbülü denizle başbaşa dinler...

Bazan mağrur bir dağın dik başında dururdum,
Bazan düz bir ovada farkım olmazdı kuştan.
Bazan güneş altında çıkarken bir yokuştan
Köylerden öğrendiğim bir türkü tuttururdum...

Köyümün en yüksek bir yeri var ki,
Her gün yanan başım burda serinler.
Eteği köpükten bir yeşil yar ki
Üstünde enginin rüzgarı inler...

"Ah deniz" diyen, gönlüm sanki deniz garibi,
Kanadı parçalanmış bir yorgun martı gibi
Uçuyor dalgaları andıran şen dağlara...