Aylar var ki hasretiz hicranlı sonbahara,
Aylar var ki uzağız o solgun akşamlardan;
Gün batmadan kaçalım perişan diyarlara,
Senin kumral saçların, benim gönlüm perişan!
Şehirden bıktı artık benliğim ey gonca gül,
Düşman oldum şu kefen suratlı duvarlara;
Sende perişan saçlar, bende perişan gönül;
Gün batmadan kaçalım perişan diyarlara…
(Ömer Bedrettin Uşaklı, Deniz Sarhoşları, 1926)