Hayatın sonsuz bir değişmeden ibaret olduğunu pek acı bir surette duyan şair, yer yüzünde uyuyanlarla toprak altında çürüyenleri her birden düşünüyordu. Onun gözünde bütün bu didinmeler, bütün bu tantanalar, debdebeler boştu…
“Beri gel gafil, herkesin dedikodusuna kulak kabartmaktan vazgeç! Cihanın mal ve mülkü bir şarap damlasına değmez…”