Muallim Naci’den “Ömer’in Çocukluğu” okurken insanı küçüklüğüne götüren, insanın içini ısıtan kısacık bir eser olmakla birlikte, Ömer’in mahallesinde oturduğu evin tarifi, sokak köpeğinin o çok sevdiği hırkayı yırtışını ve annesinin teselli edişini şu şekilde anlatarak “Annem daha fazla üzülerek beni kucakladı. İşte asıl o vakit ağlamaya başladım. Bir felaketzedeyi en fazla, teselli eden ağlatır.” cümleleriyle insanı duygulandıran, mahallede din eğitimi almaya giden hocasından öğrenememe korkusuyla yaşadığı psikolojiyi, abisi Mehmet’le bahçelerinde oynadığı oyunları, kümeslerinde beslediği hayvanları ve kedileri Fındık’tan bahsedişi, babasının ölümü sırasında komşu kadının kendisini eve alarak nasıl teselli verdiğini bu küçük hacimli kitapta anlatarak ruhumuza dokunmayı biliyor.
