Zengin çeşitli tuhafiye mağazasına iki kızıyla birlikte giren Nuriye hanım, banklar arkasında durmakta olan Necmi’ye bir müddet hayranca baktıktan sonra:
-Necmi evladım bana öğretmen marka bir çift çorap versene, dedi.
Yirmi üç yirmi dört yaşlarında bir delikanlı olan Necmi, hürmetkarane bir tavırla:
-Başım gözüm üstüne Nuriye teyze,
diyerek arkasındaki raflara doğru yöneldi. Raflarından birinden çektiği birkaç çift kadın çorabı arasından birini seçip Nuriye Hanıma göstererek:
-Bu renkten mi olsun?
Nuriye Hanım, samimi bir gülümseme ile:
-Sen hangi rengi istersen onu sar. Bana iyi olmayan bir malı vermezsin herhalde, deyince:
Necmi tatlı bir gülümseme ile:
-Elbette Nuriye Teyze. Komşuyuz, birbirimize pek çok hakkımız var. Bu hususu hazreti peygamberimiz (s.a.v.) hadis-i şerifinde beyan buyurmuş. Bu sebeple size iyi olmayan bir malı verir miyim,
Diyen Necmi’nin kağıda sardığı çorabı alan Nuriye hanım, bedelini ödedikten sonra veda ederek kızlarıyla ayrıldı.
