Bir tez romanı olan "Onlar da İnsandı"yı edebi açıdan çok başarılı bulmasam da konusu oldukça ilgimi çekti.Cengiz Dağcı kendisini Kırım Türkleri'nin haklı davasına adamış bir insan, bir yazar.Türkiye'ye hiç gelmemesine karşın kitaplarını Türkiye Türkçe'si ile yazmış.
Kitapta, toprağı vatan bilen, kendi halinde yaşayan Kırım Türklerinin, Stalin döneminde uygulanan toprak politikası nedeniyle topraklarını kaybetmekle kalmayıp, sürgüne gönderilmeleri anlatılıyor.
Tadımlık...
"Enver yeni urbasının yeniyle yanaklarındaki yaşları siliyor, artık ağlamıyor; iri açık gözlerinde yılmaz bir azim var, gözlerinde intikam ateşi parlıyor:
-Kaçmam! diyor. Kaçmam! Yeter artık, yeter! Ne zamandır kaçtık, yurdu terkettik, siz de kaçmayınız, gidin, gidin! Kırım'ın sevgisini, Kırım için dökülen kanları, gözyaşları, Kırım'ın acısını beraberinize alın, kalplerinizde götürün! Türk dünyası geniştir, gidin! 0 güneşin doğduğu yerlerde kalplerinizi Türk kardeşlerinize açın, söyleyin onlara: Biz hayatta hiyanetlik nedir, küfür nedir bilmedik, deyin. Hak ve adalete inandık, deyin. Çalmadık, yakmadık öldürmedik, düşmanlarımızın her zulmüne katlandık, de: yin. Düşmanlarımızı da insan sandık, ama başımıza neler getirdiler, deyin. Ne felâketlere uğradık, deyin. Anlatın anlamalı onlar, bizim âkıbetimize uğramak istemezlerse anlamalı onlar. Anlarlar.Ben kaçmayacağım." syf 475