Onlar da İnsandı
Cengiz DağcıEn Eski Onlar da İnsandı Sözleri ve Alıntıları
En Eski Onlar da İnsandı sözleri ve alıntılarını, en eski Onlar da İnsandı kitap alıntılarını, etkileyici sözleri 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Sırdaş aramak sırrı yaymak içindir.
Sayfa 19Kitabı okudu
Tanrım... Onlar da insan! Acı onlara! Kendileri gibi, başkalarının da insan olduklarına inandir onları! Ötekiler, o hayvan gibi sürülüp götürülenler... Onlar da insandı!
Sayfa 463Kitabı okudu
"Hoştu akşamlar; akşamlarda insanları kendine çeken, dertleri, yorgunlukları, kasvetleri unutturan bir kuvvet, tatlı bir boşluk vardı; akşamlar gecenin gözleri gibiydi; her yeri görüyor, her yere uzanıyor, her yere dalıyorlardı.
Şimdi her şey akşama teslim oluyordu. Yalnız, insanlar, akşama sırtlarını çeviriyorlardı. Onlar gündüzün ve güneşin, sıcağın ve soğuğun, karın ve ayazın, yağmurun ve rüzgârın çocuklarıydılar. Toprağı görmek istiyor, binlerce yıldan beri bu toprağı görerek, toprağa basarak, elleriyle toprağı tutarak yaşıyorlardı.
Toprak onları kırıp eziyor, onları binbir türlü meşakkatler çektiriyor, onları öldürüyor, ama onlar gene de bir şeyden çok, kendilerinden çok toprağı seviyorlardı. Onları bu topraktan ayıracak hiçbir kuvvet yoktu. Bin yıllardan beri yaşayageldikleri bu toprakta yaşayacaklardı; yıpranmış, yorgun vücutlarını bu toprakların altına gömecek, ancak o zaman, canlarını göğe, göğün sükût ve rahatına teslim edeceklerdi..."
Sayfa 20 - Ötüken Yayıncılık
Bekir, ineğin ipi elinde, ahıra doğru yürüyen kızına baktı, yavaşça: "Mübarek toprak, senin güneşinin eteğinde, her şeyin güzel olur, insanların da..." dedi.
Sayfa 23 - Ötüken Yayıncılık
"İnsanlar elleri, kalpleri ve umutlarıyla toprağa eğiliyorlar, Kızıltaş'ın bütün hayatı toprağa sarılıyordu."
Sayfa 38 - Ötüken Yayıncılik
Sofalara açılan oda kapıları, ardına kadar açık bırakılıyordu; çünkü hırsızlık duyulmamış bir şeydi; evlerin kapısını kilitlemek, bahçeleri yüksek duvarlarla çevirmek, bura köylerinde çok ayıp sayılıyordu. Yol üstündeki evlerin açık kapılarından odalarda eşyalar görülüyor, kimseden sır saklanmıyordu. Birinin hali, ötekince belliydi; biri ötekinden şikayetçi değildi. Bereketli yıllarda varlığa seviniyor, Allah'ın verdiğine şükrediyor, kıtlık olursa da yanıyor, " aza kanaat etmiyen çoğu bulamaz!" deyip ayaklarını yorganlarına göre uzatarak yaşıyorlardı.
Sayfa 38 - Ötüken Yayıncılık