İnsanlık her zaman kulağa güzel gelen de değildir, çünkü
herhangi bir gösterici yılanı dans ettirebilir, oysa göstericiler her zaman fazla
insancıl yanı olan kişiler değildir. İnsan insanlığını, siz ona ihtiyaç duyduğunuzda
yanınızda bulunmakla gösterir, sizi bağrına basmakla, gerçekten
anlayışlı bir söz söylemekle, yalnızlık duygunuzu yok etmekle, sizin
savaşınızı kendi savaşı haline getirmekle gösterir. İşin aslını bilmek
istiyorsanız, insanlık budur. Dünyada biraz daha fazla insanlık olsaydı belki
kendimizi bu kısıldığımız kapandan kurtarırdık...ya da en azından, o tuzağı
elimizde cehenneme kadar taşımaktan kurtulurduk.
Yani inanç benim de üstüme biraz bulaşmış olmakla birlikte, mantık yeteneğimi engelleyecek kadar esir almamıştı beni. Tanrı'nın bağışlayıcı oluşuyla, bize yarattğı evrenin gaddarlığı arasındaki çelişkiyi hiçbir zaman tam anlamıyla kabullenememiştim.
Bazılarımız bütün dünyayı kandırırız. Her karşılaştığımız insanı. Bazılarımız ancak seçtiğimiz kimseleri, karılarımızı, sevgilerimizi, anamızla babamızı kandırırız. Bazılarımız da yalnızca kendimizi kandırırız...