Onun Sözleri ve Alıntıları
Onun sözleri ve alıntılarını, Onun kitap alıntılarını, Onun en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.İddialı bir kitap başlangıcı.
Dünya ormanının derinliklerinde beyaz bir erkeklik uvzu taşıyor onu sokacak bir yer arıyordum, onu teslim edecek bir yer.
''...yaradılışın yüzünü resmetmeye devam ettim, bağıran ve şarkı söyleyen ve fısıldayan ve ağlaşan ve yiyen ve uyuyan ve uzanan ve ilişkiden sonra kederlenen ve tekrar kalkan ve yeni bir plak koyan ve pencereden bakan ve sokağın uzak bir köşesinde hâlâ tutsak edilmemiş bir şey gören o yaradılış ve yıllar ya da dakikalar sonra onu bulmaya ya da resminde onu esir almaya çalıştı, ve tüm çizdiklerim etten dev bir manzaraya dönüştü, bütün tuvaller uç uca eklendi kemik ve etten kesintisiz bir manzara oldu, boyanın canlılığında seviştiğim uyanmış bir beden, ama sıra gözlerini boyamaya gelince kapandılar, ve onları açık olarak boyadığımda boştular, gözbebeksiz, bir boşluğa bakan, çünkü romantik olanın yerine geçen var oluşun anlamsızlığıydı, ya da onun sırrı, ve eğer gözlerin gerçek ifadesini anlayabilseydim bir yıl boyunca nesnel olmayanın boşaltılmış dünyasında boyayla yakalanamayanı soyut olarak resmetmeye uğraşarak dolaşırken, o son sadeleştirilemez sırrı sözcüklere dökebilirdim,''
''Aşkın kendisi bilinmeyende düşüp kaybolmuştu, parçalar halinde taşındı, hayvan geride kaldı. Ya da ben öyle sandım, öyle düşündüm. Düşüp kayboldum, mekânımda yapayalnız.''
"...son zamanlarda hiçbir ormanda bulundun mu, kendi ormanına döndün mü, son olarak karanlık ağaçlara yeniden uğradın mı? biz sizin istasyonlarla ve kadınlarla dolu ölümün her kasaba kavşağında fenerini salladığı ve ölümsüz dilinizin ve dişlerinizin selam verirken ağzınızdan fırladığı yaşamınızdan kuş gibi gelip geçerken?"
"Hiçbir yerde olsam da yine de birisiyim. Gecenin çöküşüyle dalgaların sonunda uzak bir serpintide çakıllı bir kumsal kulübesinde bir ressamım, bir çok insanın oluşturduğu karma yüzden bir dünya çehresi yaratmaya çalışan ve bütün hayatım boyunca uzun bir resim yapan, sonunda eve dönen güvercin sürülerine ekmek atarken tahta bir masada yalnız başına oturan, batan güneşten uzakta, ve attığım her ekmek kırıntısı onlardan birinin kırık bir tasviri, ve yine de rüzgârın başladığı yere gideceğim, yine de oraya yelken açacağım, çünkü ben zamanın köprüsünde bir oranım ve kasvetli bir dünya ekranı üzerinde kendi güzelliğimin yansımalarını görüyorum,"