Quotes
Hz. Âişe [r.anh] anlatıyor:
Ben Resûlullah (s.a.v) Allah'ın yasakları çiğnenmediği müddetçe, kendisine yapılan bir zulüm ve haksızlıktan ötürü kendi nefsi için intikam aldığını görmedim.
Ben istiğfar edip etmemek arasında serbest bırakıldım ve onun için istiğfar etmeyi tercih ettim, zira benim için âyet-i kerimede "(Ey Muhammed!) Onlar için ister af dile, ister dileme; onlar için yetmiş kez af dilesen de Allah onları asla affetmeyecek. Bu, onların Allah ve Resûlünü inkâr etmelerinden ötürüdür. Allah fâsıklar topluluğunu hidayete erdirmez" buyruldu. Eğer yetmiş defadan daha fazla istiğfar ettiğimde onun affedileceğini bilsem bunu yapardım, dedi.
Resulullahın Oğlu İbrahim'in vefatı
Göz yaşarır, kalp hüzünlenir ancak biz rabbimizin hoşnut olacağı kelimelerden başkasını söylemeyiz. Ey İbrahim, vallahi senin ayrılığına üzülüyoruz...
Hz. Âişe [r.anh] anlatıyor:
Ben Resûllullah'ın [s.a.v] hiçbir kimseye, bir kadına veya hizmetçiye bir tokat bile vurduğunu görmedim.
Hz.Ali (r.a) tevazu hakkında şöyle demiştir:
“Üç şey vardır ki, bunlar tevazunun başıdır: Karşılaştığı birine önce selam vermek, bir meclise girdiğinde baş köşeye değil de alelade bir yere oturmaya razı olmak ve riyayı hoş görmemek.”
Sayfa 66 - Semerkand Yayınları
Bir gün Hz. Ebû Bekir [r.a] Resûlullah'tan [s.a.v] içeri girmek için izin istedi. Fakat tam o sırada kızı Hz. Âişe'nin sesini yükselterek Resûlullah'a karşı konuştuğunu duydu. Hz. Ebû Bekir [r.a] içeri girince,
-Bir daha sesini Resûlullah'ın sesinden daha fazla yükselttiğini duymayayım, diyerek tokat atmak için elini kaldırdı. Fakat Resûlullah [s.a.v] buna mâni oldu. Hz. Ebû Bekir [r.a] öfkeli bir şekilde dışarı çıktı, gitti. O gidince Hz. Peygamber [s.a.v] Âişe'ye,
-Gördün mü, seni o adamın elinden nasıl da kurtardım, diyerek latifede bulundu.