Atasü''nün sanatının gücü kısmen buna dayanıyor: İki cinsin de ne kadar trajik konumlarda bulunduğunu, cinselliğin nasıl da hazin olabileceğini, erkeklerin de kadınlar kadar acınası halde olduğunu gösterebilmeye. Erotizmi çağrıştırırken veya cinselliği iğnelerken Atasü, çağdaşlarının ve kendinden önceki yazarların pek çoğundan üstündür. Onun "kısa öykü" denen bu zor türe ulaştığı başarı gerçekten etkileyicidir. "Puslar kaplarken bilincimi, bilincim ve gücüm dağılrken pusun içinde, belleğim gitgide ona yaklaşıyor. Niye terk ettiğimi bilemeden terk ettiğim sevgilinin anısı, engin ufukların sahimi sağlam bir deniz feneri gibi duruyor, terk edilmiş ve yapayalnız. Hiçbir şeyi olmayan, dalgaların dövdüğü yoksul bir deniz feneri...""Her sevişme, düşlerin gerçekleşmesine doğru bir atılımdır. Yaşanmış kopuşlara ve parçalanmış bütünselliklerin acısına merhemdir diğerinin teni. Yalnızca insanlardan, düşüncelerden, inançlardan değil, bitkilerden, topraktan, havadan ve sudan ayrı düşmüşlüğün acısına...
