"Vazgeçmek neden bu kadar ağır?
Oysa bazen her şeyi unutursun,
sımsıkı sarılmak, gözlerine bakarak gülümsemek ve ağız dolusu sohbet etmek istersin ama durursun...
Gurur tutar dilini, görmezden gelir, susar ve gidersin..."
Can yorulunca, zifiri bir gecenin huzur alacası boşluğunda kalır umut. Bir şiir ağlar yüreğin karanlık köşesinde, kirpiğine yağmur yağan sevince hasret gözlerin ve vuslata ermiş anlara inat hicranla demlenir anılar.
İnsan umudunu kaybettiği vakit, dal yaprağa, su toprağa küser sessizce... Ve dinlenmeyi sevmediğin türküleri gönül dolusu söyler diller. Kanadı ıslanmış martılar gibi ağırlaşır yine güne 'Bismillah' diyen diller...