İki yüklemden birinin konuya ait olduğu tasdik ve ispat edildikten sonra bu suretle biz öbürünün ona ait olmadığını tasdik ve ispat etmiş oluruz; bunun aksine olarak iki yüklemden birinin konuya ait olmadığını tasdik ve ispat ettiysek, bununla öbürünün ona ait olmadığını tasdik ve ispat etmiş oluruz. Öyleyse bu yerin her iki hal için faydalı olduğu görülür.
Bir terim birçok mânalarda alınmışsa, ve bir konuya ait olduğu veya ait olmadığı konulmuşsa, şayet her ikisi birden tasdik ve ispat olunamazsa, iki ayrı mânadan biri tasdik ve ispat olunmalıdır.
Meselelerin bir kısmı bütüncül, bir kısmı bölümcüldür. Bütüncüller, söz gelimi, her zevk bir iyiliktir ve hiçbir zevk bir iyilik değildir gibi; bölümcüller, söz gelimi bazı zevk bir iyiliktir ve bazı zevk bir iyilik değildir gibi.
Gerçekte, bir terimin mânalarının sayısını bilmekle paralojizmalarla aldanmıyacağız, sual soranın muhakemesini aynı noktaya yöneltip yöneltmediğini göreceğiz ve sual soran biz kendimiz isek paralojizmalarla başkasını aldatabileceğiz; meğerki cevap veren, terimin bütün ayrı manalarını bilmek durumunda bulunmasın. Bununla beraber bu, bütün hallerde mümkün değildir, ancak türlü manalardan bir kısmının doğru, bir kısmının yanlış olduğu zaman mümkündür
Gerçekte, biz tartışmada iki şeyin aynı veya ayrı olduklarını ortaya koyabilirsek, aynı tarzda tarifler için de bol bol deliller bulmağa muktedir olacağız. Böylece nesnelerin özdeş olmadıklarını gösterdik mi, tarifi yok etmiş olacağız.