Latife Tekin’le çok etkilendiğim kitabı Muinar ile tanışmıştım.Bu kitabından da çok etkilendim.
Görünürde iki kişinin aşk acılarını paylaştığı,aynı yaraları sarmaya çalıştığı,iç hesaplaşmalarla dolu bir roman olsa da Ormanda Ölüm Yokmuş aslında doğa ile insan ilişkisini güçlü bir şekilde işler. İki yaralı insan,konuşmalarıyla hem birbirine hem de doğaya sarılır.
Gitgide doğadan uzaklaştığımız,şehrin içinde kaybolduğumuz yaşantımızın bizi nasıl etkilediğini gösterir.Aynı zamanda doğadan uzaklaşan insanın bir o kadar da doğaya verdiği tahribatı,ekolojik yıkımı vurgular .
Aşkın ne olduğunu anlamaya çalışan,uyurken düşünen,rüyalarında gördüklerini uyanıkken yaşamaya çalışan ,gündüz yaptıklarını da rüyalarında görmeye çalışan Emin ve konuşurken anlamları bulan,öyküler yazıp biriktiren Yasemin’in hikâyeleri bir iyileşme çabasıdır .Bu iyileşme çabası doğaya sarılarak olur.
Kitap içinde altını çizdiğim çok cümle oldu.
Romanda belirlenmiş bir zaman yok, Dün,bugün,yarın arasında ve aynı zamanda gerçek ile rüyalar arasında keskin geçişler var.Bazen bu zamanlar ve gerçek ile rüyalar iç içe geçiyor.Bu ayrıntılar beni biraz zorlasa da iki kişinin birbiriyle konuşmaları,içlerine dönmeleri ve bazen ön bazen arka plandaki doğa çok etkileyiciydi.Özellikle Emin’in aşkın ne olduğunu aramasına ait cümleleri ,soruları beni oldukça derin düşündürdü.
Soyut anlatımıyla,kullandığı sembollerle ,daha önce belirttiğim iç içe geçmiş zaman anlatımıyla benim için zor bir kitaptı ve bir o kadar da derin anlamlarıyla çok beğendiğim,keyif aldığım bir roman oldu.
