Ve sonra özgürdüm. Depresyondan, kaygıdan azade, mutlu mesut süzülüyordum, doğumun ve ölümün ötesinde. Yekvücuttum engin, ebedi evrenle. Böylesi bir huzur tatmamıştım hiç. Sonsuza dek burada kalabilirdim.
...
Ama bana soran yoktu.
Bir ışık ilişti gözüme.
Dönüp baktım o muhteşem mavi dünyanın beni çektiğini hissettim. Önce nazikçe..
Sonra da kuvvetle..
Fırlatıp attı beni yine, ağır bedenimin içine...