“Allalem, dedi kendi kendine, allalem, burası İnce Memedimin yeri. Şu görünen de yaktığı çakırdikenlik. Varıp o köye mi gitmeli? Kurtulmalı şu Uzunca Aliden. Varıp o Hürü avradın evine misafir olmalı. Hürü avrat, demeli, sen yiğit bir avratsın, sen hiçbir şeyden korkmazsın. Sen olmasan, o Memed oğlancık, İnce Memed olamazdı.”
İnce Memedi ve Hürü anayı görünce heyecanlanıp, gülümseyen bir ben değilimdir herhalde.
Yine Çukurova, yine köylüler, yine harika betimlemeler, yine bir Yaşar Kemal klasiği... Dağın Öte Yüzü serisinin ilk kitabı Ortadirek.
Ortadirek: Toplumun memur, emekli, küçük esnaf, küçük çiftçi gibi dar ve değişmez gelirli kişilerden oluşan kesimine deniyormuş. Serinin ilk kitabında da geçimini ırgatlıkla sağlayan köylülerin hikayesini anlatıyor.
Her yıl pamuk zamanı para kazanmak için köylüler pamuk toplamaya günlerce yol alarak gider. Uzunca Ali, annesi Meryemce, karısı Elif, iki çocuğu ve yaşlı ölmek üzere olan atı. Ali annesi ile vicdanı arasında kalıp vicdanını dinleyerek Koca Halil’e yardım eder fakat bunun sonucunda at ölür ve Ali köylünün gerisinde kalır. Uzunca Ali hem ailesi açlıktan ölmesin diye hem de borcunu ödemek için pamuğa yetişmek zorundadır fakat hem yükü hem annesini taşıyarak zorlu günler geçirecektir.
Köyün muhtarı her yıl rüşvet karşılığında köylüyü verimsiz toprağa götürür. Köylüyü uyaran, yanına çekmek isteyen durumu farkında olan birkaç kişi olsa da muhtar hileli sözleriyle köylüyü tekrar kandırır. Kitapta geçim sıkıntısını, umudu, umutsuzluğu, öfkeyi, hileyi okuyucuya yaşayarak anlatıyor.
