" İstemem" dedim. "Çiftlik sahibi olmaya hiç niyetim yok benim. Öğretmen olacağım."
"Gene ol oğlum. Çiftliğin ne zararı var öğretmenliğine?
" Bırak baba Allah'ını seversen."
Düşündüm kaldım. Zavallı babacığım, nerelerden ne umuyordu. Hilmi Bey bana kızını verecekti de, bu çiftlik benim olacaktı. Pek safça buluyordum bu düşünceyi. İstemeden güleceğim geliyordu.
"Amele Yetiştiren Köy Enstitüleri..." İçimde bir yer derin derin acıyordu. Neden böyle söylüyorlardı durup dururken. Ne geçecekti ellerine? Anlamak zordu.