Oscar Wao'nun Tuhaf Kısa Yaşamı
Junot DiazQuotes
Her şeyi değiştiren, asla bizim istediğimiz değişimler değildir.
Bir okyanusun dibindeydik sanki. Hiç ışık yoktu ve koskoca okyanus üzerine abanıyordu. Ama çoğunluk buna öyle alışmıştı ki, normal sayıyordu; yukarıda bir dünya olduğunu bile unutmuştuk.
Gençlik/çocukluk dönemninden bahsediyor.*
Oğlanların herhangi bir şeye çözüm olduğuna inanıyorsan, diye homurdanırdı La Inca, Tanrı yardımcın olsun.
Buyrun size hayat. Kendi adınıza derlediğiniz bütün mutluluğu, değersiz bir şeymişçesine, bir kalemde silip atıyorlar. Bana sorarsanız lanet, uğursuzluk filan gibi şeyler yok. Bana kalırsa sadece hayat var. O da yetiyor zaten.
Her şeyi değiştiren, asla bizim istedigimiz değişimler değildir.
Ama bunca yılda tek bir şey öğrendiysem, o da şu: Asla kaçamazsın. Hiçbir zaman. Tek çıkış yolu, içeriye girendir.
Eğer bunu kelimelere dökmek zorundaysam, şöyle diyebilirim: Onun istediği, her şeyden çok arzuladığı şey, Yitik Çocukluğu boyunca zaten arzulayıp durduğu şeydi: Kaçmak. Neyden kaçmak diye sorarsanız, sayması kolay: fırından, okuldan, ölümüne sıkıcı Baní’den, annesiyle aynı yatakta yatmaktan, istediği elbiseleri alamıyor olmaktan, saçlarını düzleştirmek için on beşinci yaşını bekleme zorunluluğundan, La Inca’nın gerçekleştirilmesi olanaksız beklentilerinden, ana-babasını daha bir yaşındayken kaybetmiş olduğu olgusundan, bunu Trujillo’nun yaptığı fısıltılarından, yetim kaldıktan sonraki o ilk birkaç yıldan, o dönemden kalma, korkunç yara izlerinden, hor görülen kara derisinden. Ancak nereye kaçmak istediğini sorsanız, söyleyemezdi.
Tamam, Beli’nin de neredeyse bütün ergen kaçak adaylarının, bütün bir kuşağın henüz olgunlaşmamış özlemleriyle dolu olduğunu söyleyeceksiniz; peki, ben de size şöyle diyorum: He, ne olmuş, anasını satayım? Dünyanın bütün iyimserliği, hüsnüniyeti birleşse bile, onun gelmiş geçmiş diktatörlerin en diktacısı Rafael Leónidas Trujillo Molina’nın Dominik Cumhuriyeti’nde yaşayan, ergen bir genç kız olduğu gerçeğini, bu kaskatı, hazmı zor gerçeği değiştiremiyordu. Onlar, resmen ve de zımnen, kaçış-geçirmez bir biçimde tasarımlanmış bir ülkenin, kaçması-olanaksız ulusuydu.