Osmanlı Şehirleri ve Kırsal Hayatı

Tuz, ihtiyaç maddeleri içinde, fakir köylülerin dahi satın almak zorunda olduğu bir üründü. Köy düzeyinde satışı genellikle serbest tüccarlar vasıtasıyla yapılırken, üretimi gene, bir devlet tekeliydi ve ticareti katı bir şekilde düzenlenmişti.

Sayfa 88 - DOĞUBATIKitabı okudu

Ali Şen ∆

Genellikle bir at 300-1000; ve büyükbaş hayvan 70-150 aralığında bir akçeye satıldığına göre at için 650 akçe, inek ya da boğa için 110 akçelik ihtiyari bir ortalama fiyat düşünülürse hayvan ticaretinin değeri yaklaşık 1.300.000 akçe tutarında olmalıdır.

Sayfa 167 - DOĞUBATIKitabı okudu

Reklam

Ali Şen ∆

OSMANLI'DA KÖLE SATIŞI

Kölelerden satış başına alınan vergi 16 akçeydi; ki bunun yarısı satıcı, diğer yarısı ise alıcı tarafından karşılanmak durumundaydı. Bu, her panayırda satılan köle sayısının 200 kişiyi bulduğu anlamına gelmektedir. Eğer gene ihtiyarî bir tahminle, her köle için ortalama 2.000 akçelik bir fiyat varsayarsak; bu kalemin cirosu 400.000 akçeye ulaşmış olmalıdır. Bu gelir ile, panayırın toplam geliri en azından iki milyon akçe tutarında veya daha da fazla olmalıdır.

Sayfa 167 - DOĞUBATIKitabı okudu

Ali Şen ∆

Toprağın derinliklerinden bak bana Sen, çiftçi, toprağı nakşeden suskun bilge.... Yaralarını ve çatlaklarını göster...

Sayfa 55 - DOĞUBATIKitabı okudu

Ali Şen ∆

Boğa ve sığır satışı da Maşkolur'da yapılan işlerin önemli bir kısmını (15.000 akçe: yüzde 16) oluşturmuştur. Esasen, büyükbaş hayvanların ve atların satışları -beraberce- neredeyse panayırın toplam hâsılatının çeyreğine tekabül ediyordu. Buna rağmen, köle satışı, yalnızca küçük bir kalemdi; insan satışından alınan vergiler 3.200 akçe ya da yüzde 3.4 miktarındaydı.

Sayfa 166 - DOĞUBATIKitabı okudu

Ali Şen ∆

Bağ olarak kaydedilen alanlarda genellikle üzüm yetiştirilirdi; hıristiyan bağ sahipleri, bunları şaraba çevirmekte özgürdü.

Sayfa 71 - DOĞUBATIKitabı okudu