Ot Filmlerle - Sayı 2 (Temmuz 2018)

Yazmak, anlatmak, birbirini seven iki insan olarak konuşmak kaçınılmaz olsaydı. Sana, durup dururken yazmak zorunda kalmasaydım. Bütün meselelerden kaçtığım gibi uzaklaşmasaydım senden de.

Nuri

İNSANLARI SEVEMEYECEĞİMİ ANLAYINCA UZAKLARA GİTTİM

Reklam

Nuri

İnsanın geliştiği filan yok. Yalnız kusurlarına alışıyor, o kadar.

Bir yerlerde yanlış bir şeyler var... Kapanıyorum, açılıyorum, değişiyorum, daha dile getiremeden, göze geliyorum... “Dur” diyorum. Dur... Derin bir nefes al... Durunca daha iyi olacak. Duruyorum... Yatışmak için duruyorum, anlamak için duruyorum ve durduğum yerde, kararmış içim, karışık kafam ve tesirsiz iç çekişlerimle kalakalıyorum. Oğuz Ağabey... Ben ne yapıyorum? Önce kendini düzeltmelisin. Kendini çözmeyen kişi, hiçbir sorunu çözemez.

Nuri

Aramızda ıstırap çekenler, düşünmeyi henüz unutmayanlardır. Düşünce ıstırap kaynağıdır. Düşünce artık onlara hayatlarını düzenlemede yararı olmayan bir yüktür.

Nuri

Gerçekleri konuşmuyorlar da oyalıyorlar, kötüye kötü diyemiyorlar, demeye gerek de görmüyorlar, acınacak hallerdeyiz de bize mi söylemiyorlar? Aslında halkın, insanların iyiliği için orada değil mi bu adamlar? Üçkağıtçılıkla ne devrim olur, ne de ümmet-i İslâm kurtulur. Bunlar tüm iddialarına rağmen aslında inançsızdırlar. Kim hangi kapıdan ekmek yiyorsa, o kapının kulluğunu etmektedir. Osmanlı İmparatorluğu’nun mirasının kötü bölümü olan kapıkulu kurumunun temsilcileridir. Kendilerine karşı çıkılmasını hakaret sayarlar. Kendini lider sayan biri, suçunu ortaya dökeni “halk düşmanı, din düşmanı, memleket düşmanı...” diye suçlayarak yavuz hırsızlık oynar.