"Mezarığın iki yakasındakilere de yabancıyım" diye
düşündü.
Sonra her nedense -bir sigara yakarken- son zamanlarda alıp da hâlâ giymediği bir etekliği, pahalı diye almadığı bir parfümü anımsadı.”
"Eski şeylerin hepsine veda etmek istiyorum. Ben de Perulu dev gibi güney denizlerinin ormanları içine kendimi gömmek, istediğim gibi yaşamak istediğim gibi sevişmek, istediğim gibi şarkı söyleyip yok olmak istiyorum."
Acaba bizler, yara almadığımıza, güçlü olduğumuza bu kadar inanan çocuklarımızın bir gün biz yok olduğumuzda duyacakları boşluğu nasıl hafifletebiliriz? Şimdiden başlamalı, ama nerden?