"Önemli olan sevgiydi galiba. İnsan, başkalarında kusur olarak gördüklerini, sevdikleri söz konusu olunca, allayıp pulluyor, bir övünç konusu haline dönüştürüveriyordu."
"Özgürlük, paskalya çöreklerine benzer! Dışı yaldızlı, içi kof bir deyim! Ulaşabileceği bir özgürlüğün bedelini hesaplayarak geçirir insan yaşamını ve düşleyebildiğine değil, ödeyebildiği kadarına kavuşur; gerisi için ise durmadan acı çeker!"
"Yüreği ne kadar kaygıyla dolu olsa da, hiç değilse beklemenin umudu sürüyordu. Beklemek, mutlulukla mutsuzluk arasında asılakalmışlığın rahatlığını bir süre daha yaşamak demekti."