Hayat, bir koşudur biraz da. Bir maraton. Ölüme koşulan bir maraton. Kişi genelde ölüme koştuğunu unutarak devam eder yaşamaya. Ne yazık ki bu unutuş onu mutlu kılar. Ama bu durum bir kandırılıştır. Kişinin kendi kendini kandırışı... Halbuki hayat, ölüme anlam vererek değerli kılınır. Onu yadsıyarak değil, bilakis hayatın içine katarak. Ölümün peçesini aralayarak.