“Katı bir ateist olan Bertrand Russell’a bir keresinde, öldükten sonra Tanrı’yla karşılaşırsa ne yapacağı sorulduğunda şu yanıtı verdiği söylenir: ‘ona şunu sorarım; yüce Tanrım, varlığına dair neden bu kadar az belirti verdin?’ [...] Merhametli bir dünya düzeninin şiddetli bir sefalet, sürekli açlık, yoksunluk ve umutsuz yaşamlar yüzünden açı çeken bunca insanı nasıl kapsayabildiğini anlamak zordur.”