Pal sokağı arsasında küçük Yüzbaşı Ernö Nemeçek , yüzü duvar gibi, beyaz, sonsuz bir uykuya gömülü ve gözleri kapalı, yatağında yatıyordu.
Barabas ,"Geç kaldık," diye fısıldadı.
“Kafası, o zamana kadar hiç aklından geçmemiş olan türlü türlü tuhaf düşüncelerle doluydu. Aklında yaşam ve ölüm vardı. Ve bu büyük sorunda hiçbir biçimde çıkacak yol bulamıyordu.”