Pala Hayriye
Figen ŞakacıPala Hayriye Sözleri ve Alıntıları
Pala Hayriye sözleri ve alıntılarını, Pala Hayriye kitap alıntılarını, Pala Hayriye en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Köpeklerin korkuyu sezdikleri yalanına bir kez daha inanmadım. Korkuyu sezen insanlardı, sinsice etinden et koparmak için pusuda bekleyen onlardır.
Sayfa 61Kitabı okudu
Onur, aç ve evsiz insanların üzerinde hiç durmayan bir şeymiş meğer.
Sayfa 18Kitabı okudu
Gündüzlerin her türlü ayıbı yüze vuran acımasızlığı yok gecede.
Sayfa 47Kitabı okudu
Ne zaman ki her şeyden korkmaya başladım, büyüdüğümü anladım.
Sayfa 149
Kekelemenin kabahat olduğu bir çağa düşmüştüm de ,bir tanecik eli yüzü düzgün cümle kursam kendimi anlatmaya yetecek sanıyordum.
Sayfa 107Kitabı okudu
Düştüğüm çok olmuştu da yerden kaldıran biriyle ilk defa tanışıyordum.
Sayfa 27 - İletişimKitabı okudu
Mutluyken hafızam şimdiyi kaydetmeyi unutuyor,yedeklemeyi beceremiyordu yine. Hayat basit,benim için yaşamak zordu. Düşünmekten beyin ölümüm gerçekleşmek üzereydi ki ,pijamalarımı giyip,yorganı üzerime çektim.
Sayfa 160Kitabı okudu
Düştüğüm çok olmuştu da yerden kaldıran biriyle ilk defa tanışıyordum.
Sayfa 27Kitabı okudu
Ben bu dünyayla yabancı bir dilde anlaşmaya ant içmiştim. Bir şey vardı eğreltiotu gibi etime batan,bir şey vardı durmadan şaşırtan,şapşallaştıran. Madem uygun adım yürüyemiyordum, ya seke seke gidecektim ya sendeleye sendeleye...
Sayfa 105Kitabı okudu
Uykunun kolları kadar hesapsız sarıp sarmalayanı var mı? Zamanı dondurmanın ,rüyaların rehberliğinde,bilmediğin alemlere turistik seyahatler yapmanın en kestirme yolu uyku... Ayağa kalktın mı başlıyor her şey. Kimseye uyku iznindeyim diyemediğin için kalkmak şart.
Sayfa 161Kitabı okudu
Uykunun kolları kadar hesapsız sarıp sarmalayanı var mı?
Sayfa 160Kitabı okudu
Hamım ben daha; dalıma yabancı, ağacıma küs, köküme çekingen. Düşme korkusundan olgunlaşmaya meyletmeyen...
Sayfa 7
“Sadece okuyup yazarak yaşasam, sırf bu yüzden maaşa bağlasalar diye boşuna beklediğimi biliyorum, yine de kimsenin kapısını çalamıyorum.”
Sayfa 97
Çaresizliğim kekre bir kefir gibi gençliğimde üreyip çoğalıyordu. Benim de söyleyeceklerim oluyordu bazen ,ta dilimin ucuna kadar coşkuyla gelip mahzun mahzun geri giden,daha çıkmadan kırpık kırpık ettiğim cümleler... Evet,bazı sözler ancak yaşını başını alınca ağzına oturuyordu insanın,evet,yılların ağırlığıyla tartılıyordu ciddiyetin...
Sayfa 107Kitabı okudu
Kendimi bile kandıramaz oldum artık iyi mi? Bıktım kendimden!