Yanlızım,diye düşünüyordum.Yanlızım.Doğrusu da bu gibi geliyordu,mükemmel olanı buydu,hoş ve kaçınılmaz biçimde.Kendimi ebediyyen yanlız canlandırdım gözümde,sanki öldüğüm gece,vampir gücünü edindiğimde Lestat'ten ayrılmış ve bir daha da herhangi birine ihtiyaç duymadan ilerlemiştim.Sanki gece bana, 'sen gecesin,seni birtek gece anlar ve kucaklar' demişti.Gölgelerle tek vücuttum.Kâbussuz.Açıklanması imkansız bir huzur.