William Saroyan’ı bana tanıtan Selçuk Altun oldu. Selçuk Altun romanları insanın eğer potansiyeli varsa kitapçokseverlikten nitelikli okur olma yolunda ciddi derecede yardımcı olur.
Saroyan’ın Güncesini Beril Eyüboğlu çevirisinden okudum. Çeviri muhteşem.
Yazarın iki öykü kitabını ( Ödlekler cesurdur, Aram derler adıma) ve İnsanlık Komedisi adlı romanını okuduktan sonra güncesini okumuş olmam yazarla zaten kurmuş olduğum bir bağı pekiştirmemi sağladı.
Günce yazarın kendi mutfağını size açtığı yazı çeşididir. Yazarın romanlarında, öykülerindeki sırrı ifşa ettiği yerdir. Ve bir şekilde bir samimiyet kurulur aranızda. Saroyan’ın hikayelerini okuduğumda “Amerika’da yazılmış Anadolu hikayeleri” dedim kendi kendime. Ve arkadaşlarıma da yazarı tavsiye ederken hep bu ifadeyi kullanırım. Saroyan insanı ve hayatı çok iyi tanıyor ve çok güzel ifade ediyor. İfadesi de o kadar anlaşılır o kadar yalın ki kendini özel kılan şey de bu bence. İçtenlik, samimiyet, yalınlık ve tevazu.
Saroyan nitelikli okur olma yolunda ıskalanmaması gereken bir yazardır.
