Paris Sıkıntısı
Charles BaudelaireParis Sıkıntısı Gönderileri
Paris Sıkıntısı kitaplarını, Paris Sıkıntısı sözleri ve alıntılarını, Paris Sıkıntısı yazarlarını, Paris Sıkıntısı yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Paylaşmak
“... Susuzluğumuzdan daha büyük olan bardaklarımız, sürahilerimiz yüzünden biraz utanıyorum.” 
Paris Sıkıntısı
Söyle, anlaşılmaz adam, kimi seversin en çok, ananı mı, babanı mı, bacını mı, yoksa kardeşini mi?
“Ne anam var, ne babam, ne bacım, ne de kardeşim.”
“Dostlarını mı?”
“Anlamına bugüne dek yabancı kaldığım bir sözcük kullandınız.”
“Yurdunu mu?”
“Hangi enlemdedir, bilmem.”
“Güzelliği mi?”
“Tanrıça ve ölümsüz olsaydı, severdim kuşkusuz.”
“Altını mı?”
“Siz Tanrı’ya nasıl kin beslerseniz, ben de ona öylesine kin beslerim.”
“Peki, neyi seversin öyleyse, olağanüstü yabancı?”
“Bulutları severim… işte şu… şu geçip giden bulutları… eşsiz bulutları!”
Mutluluk! Yaşam dediğimiz şeyin, en güzel anında bile, şu an içinde olduğum, dakikası dakikasına, saniyesi saniyesine tattığım şu yüce yaşamla hiçbir ortak yanı bulunamaz.
Sonra, yaşamı öylesine çetin olan Zaman'ı öldürmek, öylesine ağır akan Yaşam'ı hızlandırmak için yeni şişeler getirttiler...
Suçtan uzak eğlenceler öyle az ki!
Neredeyse tüm mutsuzluklarımız odamızda kalmayı bilmemiş olmamızdan geliyor başımıza...
Her zaman sarhoş olmalı. Her şey bunda: tek sorun bu. Omuzlarınızı ezen, sizi toprağa doğru çeken Zamanın korkunç ağırlığını duymamak için durmamacasına sarhoş olmalısınız.
Ama neyle? Şarapla, şiirle ya da erdemle, nasıl isterseniz. Ama sarhoş olun...
