"Gönlüm rahat, çıktım dağın tepesine,
Hastane, hapishane, kerhane, araf, cehennem,
Kent görünüyor tüm genişliğince,
...
Seviyorum seni, rezil başkent! Orospular
Ve haydutlar, sunduğunuz hazlar sonsuz,
Yazık ki anlamaz bunları bayağı inançsızlar." - s.117
Baudelaire, "Kötülük Çiçekleri" eserini okumam üzerine tanımış oldum. Edgar Allen Poe ve Baudelaire, edebi akımlar içinde kendilerine bambaşka bir biçim yaratmış iki insan.
Eserin özelinde kısa kısa hikâyeler ile yazar iç dünyasından, okura başka bir pencereden yaşama bakma fırsatı sağlıyor. Genel anlamda ben beğendim. Pek sıkılmadan kısa sürede okunup, hazmedilecek bir anlatı kitabı.
Her zaman olduğu gibi okuyup okumamak tamamen sizin kendi keyfiyetinize kalmış bir durum.
İyi okumalar.
