Kemalettin Tuğcu... İnsanı duygulandıran, suçlu hissettiren yazılar yazmakta üstüne yok. Bu kitapta da biraz öyle oldum ben. Kendimi kitap karakterlerinin yerine koyunca üzüldüm, dertlendim durduk yere.
Bir düşünün; eşinizi, çocuğunuzu, torununuzu en iyi şekilde yaşamalarını sağlamışsınız. Hiçbir şeyleri eksik değil, maddî yönden sıkıntı çektirmemişsiniz. Ama aileniz size karşı sevgi göstermiyor, yalnız bırakılmışsınız. Şahsen ben kendimi böyle bir "baba"nın yerine koyunca çok kötü hissediyorum. İşte hikâye böyle başlıyor. "Parktaki Adam" en içten cümlelere, çocukça duygulara yer verilen bir kitap olmuş. Kemalettin Tuğcu'yu ve kitaplarını her yaş için de ayrıca tavsiye ederim, insanda bazı duyguları harekete geçirmeyi başarıyor yazarımız.
Herkese kitaplı, güzel günler dilerim...
