Herkes satabilir gururla terini! Meyve yüklü salkımımı satarım ben, sen çiçeğini, Mutlu, nektarı ayaklarımın altında ezildiğinde, Sayısız fıçılarımda akar amber derelerle, Getirerek erdemiyle sarhoş efendisine, Pek çok altın, pek çok özgürlüğün bedelini ödemeye! Lamartine’in, başarılarını birer köylü emeği diye övdüğü ve ürünlerinin kendisine pazarda kazandırdığı ücretlerle övündüğü bu dizeler, ahlâkî yönden ele alınmaktan çok,* Lamartine’in sınıf duygusu açısından incelendiğinde, açıklayıcıdır. Bu, belli bir parsele sahip köylünün duygusudur. Ve yine bu, Lamartine’in şiirinin tarihinin bir parçasıdır.