Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Gönderi Oluştur
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.25
Pastoral Senfoni
André GidePastoral Senfoni Yorumları ve İncelemeleri
Pastoral Senfoni yorumları ve incelemelerini, Pastoral Senfoni kitabı hakkındaki okur görüşlerini , Pastoral Senfoni puanlarını 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.Puan
7.810 üzerinden
#Pastoralsenfoni hayallerimizde düşlediğimiz dünya ile gerçek dünya arasındaki farkları sorgulatan, toplumun genel ahlak anlayışına aykırı bir temada, çok ince ama çok zengin bir konu barındıran, çok severek okuduğum, dram türünde, bir rahibin günlüğünden anlatı şeklinde ilerleyen bir roman oldu. Kitabın motifi, imkansız aşk. Bu imkansızlığın
Pastoral Senfoni
Kitabın etkileyici olduğunu belirtmekle başlamak istiyorum. Eğitimin önemini kavramak için oldukça hoş bir örnek oluyor Getrude. Gide, bir yandan ihmalin doğurduğu farklı ilgileri, bir yandan dinî ve kültürel değerleri, bir yandan da kıskançlık duygusunu toplumsal değer yargıları çerçevesinde, insan psikolojisini etkileyen etmenler olarak
Bireyin özgürlük ve kendini geliştirme ihtiyacını ortaya çıkaran temalarda eserler kaleme alır Andre Gide. Pastoral Senfoni, temel olarak Hristiyan ahlakını ve yaşam tarzını irdeleyen bir eser gibi okunsa da temelde insanı, inancı, sevgiyi, doğayı, korkuyu ve tanrıyı sorgular.
Kitapla Kalın :)
Pastoral Senfoni İnceleme
Bugün Pastoral Senfoni romanı hakkındaki görüşlerimi sizlerle paylaşacağım.
Kitap 94 sayfa. İtiraf etmek gerekirse okuduğum en kısa romandı. Fakat kısa ve özdü. Yazar kısa olmasına rağmen oldukça güzel bir anlatım ile kurguyu dengelemeyi başarmıştı.
Konusu şu şekilde:
Ana karakterimiz bir papaz. Bir gün bir cenazeyi kaldırmak için gittiği bir evde, şöminenin önünde yerde oturan, görüp görebileceğiniz en pasaklı, en kirli ve en tuhaf kızı görüyor. Kız dediysem, genç kız ama insanlıktan eser yok kızda.
İsmi Gertrude olan bu kızın hayattaki son yakını o gün öldüğü için papaz, kızı eve alıyor. Fakat daha önce hiç kimse Gertrude ile konuşmadığı için Gertrude konuşmayı bilmiyor, okumayı, yazmayı. Yeni doğmuş bir bebekten farksız adeta.
Ev halkı Gertrude'a oldukça iyi bakıyor. Ona konuşmayı, okumayı, yazmayı, yani kısacası her şeyi öğretiyorlar ve bu genç kız tam bir hanımefendiye dönüşüyor fakat halen kör.
Bu süre zarfında kız papaza aşık oluyor ama papazın oğlu da kıza karşı hisler besliyor ve ona evlenme teklif ediyor. Kız başta reddetse de daha sonra kabul ediyor. Papazın ise karısı ve Gertrude hakkında düşünmekten kafası oldukça karışık halde, karısını seviyor ama Gertrude'yi de sevdiğini hissediyor. O yüzden bu evliliğe pek sıcak bakmıyor -yanlış anlamayın, bu bir aşk hikayesi değil, aşk olayları kitabın çok küçük bir kısmını kapsıyor- Bu sırada bir ameliyatla Gertude'ın gözleri de açılıyor.
Buradan sonrası spoiler.
Fakat sonra Gertrude ölüyor ve kitap bu şekilde son buluyor. Kitaptan alıntıları sayfamda bulabilirsiniz.
Elinize alıp başlayınca kitap kendini kabul ettirip, sevdirecek, bitince de tavsiye edilmek üzere kütüphanenizde kendine yer bulacağına inanıyoruz. Kitapseverlere hediye olarak da düşünülebilir. Her yaş ve kültüre ulaşacak, oldukça akıcı bir dili var.
Fransız Edebiyatının içli sesi Andre Gide’nin daha önce Kadınlar Okulu kitabını okumuş ve açıkçası Pastoral Senfoni’ye nazaran daha çok sevmiştim fakat yazarın bu kitabında da hayatından esintiler barındırması ve yine günlük şeklinde kaleme alması okumayı keyifli kılan yanı. Roman tadında bir günlük.
Fiziksel körleşmenin ötesinde ruhsal körleşmeyi muhteşem bir biçimde anlatan Andre Gide huzuru bulmak için çırpınan ruhları, iç çatışmaları, ikilemleri, karmaşa ve zıtlıkları senfonik bir dille aktarırken, arka fonda #Beethoven Pastoral Senfoni’si duyuluyor.
Hayatını inançlarıyla temelini sevgi ve iyilik üzerine kuran, kalbin hiçbir kötü duyguya yer vermediğine inanan bir rahibin, toplum nezdinde yasak aşk olarak görülen bir aşkla inançları arasında kalışı, yıllarca iyilik ve güzellikten başka bir şey öğretmediği o kör kızın gözlerinin önünde yaşadığı değişim ve harika sonu ile değişik bir güzeldi. Nobel ödülü almış bir kitap, kitabın gidişatı her ne kadar rahatsız etsede kafada oluşan yasak düşünceler, sanırım gördüğüm son beni tatmin etti.
Kabullenmekte zorlansakta “Gerçeğin rengi gridir.” Bu kısa klasiği okuma listelerinize almanızı söyleyebilirim.
3’ü bir arada :))
Pastoral Senfoni, André Gide
Darya Kalashnikova, Evening
Beethoven
95 syf.
9/10 puan verdi
Doyumsuzum kitaplara karşı...
Bu sıralar hiç kitap okuyasım yok aslında. Kendi kitaplarıma baktım belki yüz tane vardır okunacak elimdekiler. Hiçbirisini okuyasım gelmedi. Kardeşimin kitaplığına baktım ve incecik ne zamandır da okumayı düşündüğüm bu kitabı, sabahleyin okumaya karar verdim. Başladım ama akşama kadar okuyamadım. İstek gelmedi çünkü.
ağlamak istiyordum ama kalbimin bir çölden bile daha kurak olduğunu hissettim…
1947 yılının Nobel Edebiyat Ödülü’ne sahip Andre Gide’nin okuduğum ikinci kitabı; Pastoral Senfoni.
Otobiyografik özellikler taşıyan kitabın kurgusu okunmaya değer…
Sadece hikayesi için bile okunabilir, kaldı ki içeriği dopdolu bir novella.
Kitabın ana karakteri bir papaz, kitabın içeriğini papazın günlüğünden okuyoruz.
Papaz cenaze için
‘Pastoral Senfoni’ Beethoven’ın önemli eserinin adını da taşımakta. Bir papazın hayatına giren küçük kör bir kızın ailesi içerisinde bıraktığı derin izlere parmak basar kitabında. Anlatımda hiçbir duraksama hissetmedim. Özellikle düşünce ve inançların samimi itirafı dikkatimi çekti. Ustaca yazılmış bir eser. Akıcı ve kısa olduğu için bir solukta bitiyor.Yazar bu kadar kısa bir kitapta bile doğa hakkında bir çoğumuzun farketmediği güzellikleri anlatmış. ''O bir melekti; geldi ve gitti.Bizi silkeledi, içimizdeki günahları döküp önümüze serdi..''Bu sözler gönlünü kör bir kıza yani Gertrude ye kaptıran bir rahibin karısının sözleri... Keyifli Okumalar.
Nobel ödüllü yazar Andre Gide'nin okuduğum ilk kitabı olan Pastoral Senfoni, yazarın diğer eserlerinide okuyacağımı garanti altına aldı diyebilirim...
Hindistan yapımı Black(2005) filmini izlemeyen varsa, bu kitabı okumadan önce izlemesini tavsiye ederim... Filmde, hem görmeyen hem duymayan, hiç bir eğitim alamadığı için yabanileşen bir kız çocuğuna, öğrenmeyi öğreten, azimli bir öğretmenin hikayesi vardı. Böyle bir eğitimin zorluğu hakkında empati yapabileceğiniz güzel bir film...
Hikayemize gelirsek; idealist bir köy papazı, bir başka köye cenazeye gidiyor ve gittiği evde kimsesiz kalmış görme engelli bir kız buluyor. İlginç olan, bu kız, işitme engelli olan teyzesinin yanında büyüdüğü için, konuşmayı bilmiyor, en basit öğrenmelerden dahi mahrum kalıyor. Papaz, kızı evine getiriyor ve kendini, kızın eğitimine adıyor... O günden sonra, ailenin, papazın ve kızın hayatındaki değişiklikler trajik hale geliyor...
Göremeyen bir insana, renklerin açıklığını, koyuluğunu nasıl anlatabilirsiniz ki, bunu anlatmak için müzikten faydalanabileceğiniz hiç aklınızın ucundan geçermi? Ve iletişim kurmak için bir kelime dahi bilmeyen bir görme engelliye, onunla iletişim kurmak istediğinizi nasıl anlatabilirsiniz? Tüm engelleri aşıp, bu insana, ihtiyacı olan herşeyi öğretmenin zorluğunu biraz düşünün lütfen...
Daha iyi ifade edemediğim için kitabın arka kapağından bir alıntı yapmak istedim.
"Pastoral Senfoni, otobiyografik özellikler taşıyan, görülen ve görülmek istenen dünya arasında kalmış, okurun zihninde yeni anlamlar kazanacak bir ruh okuması."
İyiki okumuşum diyebileceğiniz bir kitap...
Seven bir ruh, gönüllü olarak itaat etmekten mutluluk duyar... Pastoral Senfoni. İyilik ve merhametin içine sızan ihaneti, her günahın bir bedeli olduğunu yalın bir dil ile anlatan, oldukça yoğun etkileci ve derin bir eser. Keyifli okumalar, kitapla kalın. Gerçek aşkın karşılığını her zaman bulması gibi onun her şeyi inatla reddeden ruhu karşısında, bütün vücuduma bir nefret duygusunun yayıldığını hissediyordum...
Günah tekrar canlandı ve işte şimdi ben öldüm.
*Ağlamak isterdim. Yazık ki kalbimi bir çölden daha çorak hissediyordum.*
*"Seven bir ruh, gönüllü olarak itaat etmekten mutluluk duyar; ancak hiçbir şey huzuru aşksız bir itaat kadar gölgeleyemez."*
Arka Kapak..
Nobel ödüllü yazar André Gide’in Pastoral Senfoni’si, okura birden fazla dünyanın kapılarını aralayan, huzur arayan,
95 syf.
9/10 puan verdi
Pastoral Senfoni..
Pastoral hem kırsal yaşamı, hem 'pasteur' - din görevlisini çağrıştırarak dini yönü ağır basan bir hikaye olacağını hissettiriyor. Ayrıca Beethoven'ın Pastoral Senfoni adlı eseri de kör kızımızın renkleri tanımasında bir senfonideki çalgıların örnek gösterilerek anlatılmasına vesile oluyor.
Bu kitabı ilk ortaokul sekizinci sınıfta Türkçe öğretmenimin tavsiyesiyle okumuştum. Babamla beraber çok kitapçı gezmiş, zor bulmuştuk. Oysa ki Nobel almış bir kitaptı. Sonra o kitap ev değiştirince kayboldu gitti, diğer bir çok kitabım gibi. O yıllarımın güzel anılarını hatırlamak belki, ya da giden kitaplarımın acısını hafifletmek için tekrar aldım ve kısa sürede okudum.
Kör bir kızın bakımını üstlenen Papaz Efendi ile bu kız arasındaki ince çizgide yaşanan aşkı okuyun. Olmaması gereken bir aşk.
'Eğer kör olsaydınız, hiç günahınız olmazdı' Peki ya görürse? Spoiler vermeyeceğim.
Kitabın son cümlesi ile veda ediyorum sizlere:
"Ağlamak isterdim. Yazık ki kalbimi bir çölden daha çorak hissediyordum."
95 syf.
5/10 puan verdi
-Kitabın konusu hakkında ipucu içerir-
Hakkında onca övgü dolu bir yorum okuduktan sonra okumaya karar verip, okumaya başlayınca hayal kırıklığına uğradığım bir kitap daha.
Andre Gide nobel edebiyat ödüllü bir yazar ve Pastoral Senfoni otobiyografik izler taşıyormuş.
Ayni zamanda kitabın ismi Beethoven'ın eseri Pastoral Senfoni'ye de gönderme yapıyor.
Kitapta görme engelli bir kız ve papazın yolunun kesişmesiyle başlayan olaylari okuyoruz.
Sonunu başından tahmin edebileceğiniz ve beni okurken başından sonuna kadar rahatsız eden bir kitap oldu.
Din, inanç, iyilik ve yardım severlik kavramlarını dilinden düşürmeyen, ama anlattıklarıyla yaptıkları çelişen papaz ile okuyucuyu etkilemeye çalışsa da benim açımdan tutulacak yanı yok kitabın.
Evet karakterlerden birinin görme engelli olması ve diğerinin din görevlisi olması hiçbir şeyi değiştirmez. Hatta keşke farklı karakterler seçilseydi de, bu ne biçim din adamı, ne biçim iyilik, bu nasıl masumiyet dedirtmeseydi.
Ayrıca kızın engelli oluşu sebebiyle yaptıklarını asla hoş göremeyeceğim. Sebep olacaklarını biliyor muydu, biliyordu. Bitti.
Kurgunun ötesinde bir değerlendirme yapmak gerekirse, hiçbir karakter derinlestirilmemisti, yaşananlar fazlaca yüzeysel anlatılmıştı yani teknik olarak da başarılı değildi kitap.
Sevmedim.
Eşine ender rastlanan bir hümanist: André Paul Guillaume Gide!
Kahveni yap, Spotify'a gir, French Songs playlist'ine gir, Fransızca bir şarkı aç ve akabinde Fransız Edebiyatı oku. Bakın yine cömertliğim üzerimde, sizlere mutluluğun, başkalığın reçetesini sundum.
Hiç kuşku yok ki edebiyatı benimsemiş kişiler için Fransız edebiyatı hep farklı bir yere sahiptir. Çoğu zaman Fransız Edebiyatı eserlerini