Kitabı oxduqdan sonra günlərlə Məsuməni,onun həyat yolunu incələyirsən.Əsər avtobioqrafik olduğu üçün daha çox təsir edir,bütün bunların yaşanmış olması necə də amansızlıqdı.Bir dəfə yaşayacağın həyatın əxlaq,namus adı altında əlindən alınması,xoşbəxtliyin sənə çox görülməsi-bir sözlə,həyatdan təcrid olunmaq nə bədbəxtlikdi axı.Məsumə kimi öz payını itirən,onu tapa bilməyən təəssüfki,çox qadın var.Ata,qardaş,ər,övlad həyatları deyə-deyə öz həyatına baxmağa macal tapmayan Məsumə,gözəl Məsumə hər zaman yaddaşlarda qalacaqsan.Əslində,evlənəndən sonra bir ümid yeni həyatın davamında bu qadına xoşbəxtlik qismət olar deyirdim.Amma olmadı,üzün görmədiyi adamla evləndirilirsə,onsuzda burda nə xoşbəxtlikdən söz gedə bilərki?Sadəcə bir cəhənnəmdən,başqa cəhənnəmə keçid oldu deyərdim.Hər kəsə öz payına,həyatına sahib çıxacaq,onu itirməyəcək qədər iradə diləyirəm.