Sen nasıl bir kitaptın ya dediklerimden biri Pedro Paramo Bu kez yazım tekniği açısından çok etkiledi. İstisnasız okuyan herkesin ne okuyorum ben diye şaşkınlıkla okuyacağı bir kitap olacak eminim. Daha önce de okudum elbette büyülü gerçekçilik tarzında ama bunda çok yoğundu işleyiş. Hem iki karakter tarafından konuşturulduğu için, hem 3 kurgunun içiçe geçtiği için, hem de zıt temaların çokça işlendiği kurgu olduğundan okurda kafa karışıklığı yaratması çok normal. Okurken fazlasıyla yaşayan-ölü, geçmiş-bugün, yeraltı-yerüstü, gerçek-hayal karmaşası yaşadım. Ama tüm bu kayboluşlarla beraber okura sürükleyici de bir okuma sunuyor enteresan bir şekilde. Marquez bile etkilendiyse biz saygı duruşunda durabiliriz ancak:) Hatta Yüzyıllık Yalnızlık’taki Macondo kasabası buradaki Comala’dan esinlenilmiş.
Konusu neydi derseniz, annesi ölünce babasını aramak için Comala kasabasına gidişi, orada karşılaştığı kişiler ve Pedro Paramo’nun sevdiği kadını diyebilirim. Bunun yanında 20.yy başlarında Meksika’da toplumsal yapının değişimi, devrim, ayaklanma gibi olayları da kurguya dahil etmiş. İlk kez bir kitabı bitirdiğimde geri dönüp tekrar okudum. Karakter, kurgu bakımından aşina olduğumuz yapılardan farklı olduğundan, postmodern eserleri deneyimlemeyi seven okurlara mutlaka tavsiye ederim.
İnce Memed 2’de toplumsal gerçekçiliğe resti çektim. Şimdi de büyülü gerçekçilikten sınıfta bırakıyorum kendimi.
Edebiyat akımlarını öğrenmeye çalışırken Büyülü Gerçekçilik diye bir şey çıktı karşıma. Çok sevdiğim 
José Saramago . 
Pedro Paramo’nun bu akımının en önemli