İnsanın Anlam Arayışı kitabının etkisiyle, son zamanlarda psikoloji kitaplarına biraz önyargılı bir yaklaşım sergilemeye başladım, itiraf etmeliyim. Şu sıralar Pembe Fili Düşünme kitabı ile meşgulüm, ancak içimde yazarla adeta bir tartışma içindeyim. Şefkat odaklı terapi konusunda özellikle garip bir huzursuzluk hissediyorum. Bu huzursuzluğun kökeni, belki de içimdeki özşefkat eksikliğinden mi kaynaklanıyor, yoksa bana iyi gelmeyen bir teknik olmasından mı, tam olarak emin olamıyorum. Ancak, pozitif bir tutumla bu durumu ele almak istiyorum ve belki de kitabın farklı bir perspektif sunarak beni etkileyebileceğini umuyorum.
“Eğer izin verirseniz insanlar da bir günbatımı kadar harika olabilir . Ben güneşin batışını izlerken kendi kendime ‘Şu sağ köşedeki turunculuğu azaltalım ‘ demiyorum . Gözlerimin önüne serilişini hayranlıkla izlemekle yetiniyorum .”