“Perec Kullanma Kılavuzu'nun benim için evveliyatı da var. Bizim kuşağımıza Oulipo'yu işaret eden Enis Batur oldu. 1987-1988 yıllarında Gergedan dergisi ve Modern Dünya Edebiyatı Antolojisi içinde sunduğu Raymond Roussel, Georges Perec ve Raymond Queneau metinleri bizlere ilk işaretleri verdi. Gergedan'da çıkan, Raymond Roussel'in Bazı Kitaplarımı Nasıl Yazdım başlıklı metni, Oulipo tekniklerinin en önemli öncülerinden biri.
Yine Perec'in Kitap Yerleştirme Sanatı ve Yolları Üzerine Kısa Notlar'ını Gergedan'da okumuştum ve o sıralarda en çok sevdiğim metinlerden biri olmuştu; bende “Georges Perec diye her yazdığı okunması gereken bir yazar var!” hissini yaratan metin odur.
Enis Batur'un 1988 tarihli Bu Kalem Bukalemun kitabındaki biçimsel oyunlar da zamanında beni ve arkadaş çevremi çok eğlendirmişti. Bu nedenle, 1993'te Oulipo'nun en önemi yapıtı, Georges Perec'in Yaşam Kullanma Kılavuzu İsmail Yerguz tarafından Türkçeye çevrildiğinde, artık Perec, Enis Batur ve hurufî oyunlar konusunda zaten epey doluydum.
Perec Kullanma Kılavuzu, bu kitabın ilk baskısının yanında hediye olarak verildi (sonradan Başkalaşımlar'ın ikinci cildi içinde yer aldı). Bendeki kopya, kitap çıkar çıkmaz alınmış olsa gerek. Perec Kullanma Kılavuzu, hem Perec'in ve Oulipo'nun yöntemleri hakkında ipuçları veriyor, hem de bazı yöntemlere örnekler sunuyor. Bu kitap, bildiğim kadarıyla, Türkçenin Oulipo ile doğrudan bağlantılı ikinci kitabı (Birincisi Ferit Edgü'nün Yazmak Eylemi).
Bu metni Enis Batur'un yapıtı içinde renkli, ilginç bir parantez olarak görebiliriz, yanılmıyorsam bir oturuşta yazdığı bir kitapçık, ama benim gibi meraklılar için, verdiği bulmaca çözme hazzıyla, Perec'in Yaşam Kullanma Kılavuzu'nu yazarken başvurduğu olağanüstü ilginç yöntemleri işaret etmesiyle etkisi çok büyük oldu.” - Armağan Ekici
