Belli bir yaşıma kadar hayatımın kitabı İki Şehrin Hikayesi idi. Hala çok severim sadece onun üzerinden çok sular aktı. İlk okuyuşumu hatırlıyorum. 7. sınıfta idim ve okuduğum ilk klasik olduğunu çok sonradan anladım. Onu okumak varken, Büyük Umutlar'ı okumak varken aza kanaat ettim yine mecbur. Zaman. İlk fırsatta İki Şehrin Hikayesini ve Büyük Umutları'ı okuyacağım.
Bu kitap için şöyle söyleyebilirim: Perili Ev ya da bu tip kavramlara bizden farklı bakıyorlar. İkidir bunu anlıyorum. Gece Gelen diye bir kitap daha okumuştum orada bunun ayırdına vardım sanırım. Biz bu tip şeylerden korkuyoruz, içimizde büyütüyoruz. Halbuki inandığımız bazı şeyler var. İnsan bildiği bir şeyden korkar mı? Onlar ise(bu onlardan kastım bizim dışımızdakiler-çoğunlukla) bu tip güçlerle iletişime geçmekten hatta onları korkutmaktan değişik bir haz duyuyor. Sadece bizde değil onlarda da yaşanmış hikayeler var. Perili Ev'den Ömer SEYFETTİN'in Perili Köşk'ünü, H.Rahmi'nin Gulyabani'sini ve de Flash TV hayalet hikayelerini beklemeden, herkes okuyabilir. Bence okumalı.
Yarın Charles DİCKENS'ın doğum günü. iyi ki doğmuş ve bizim için yazmış o zaman!
