O bir Babaydı... Evlatlarını sevdi Hiç bir babanın sevmediği kadar... Sevemeyeceği kadar... Sevgisini kimi zaman şefkatle yanaklarını okşayarak, kimi zaman da ellerinden tutarak dillendirirdi. Ve sözcüklerle desteklerdi anlatımını. Yavrularının ellerinden tutar ve sevgisini tanımlardı. "Ciğer köşem!" derdi. Çocuklarını hiç onun kadar seven bir baba olmadı. Çocuklarını onun kadar koruyan bir başka baba da. O, hayatı çile dolu dört kızın babasıydı... Sabretti ve sabretmeyi öğretti. Hepsinin sıkıntısına dayanak oldu. Her zaman onların yanında oldu, yaranı oldu. Arka oldu, sığınak oldu. Ellerinden tuttu, gözyaşlarına mendil olurken, sorunlarına çare buldu. Onları korudu kolladı. Onları sevgiyle sardı. Şefkatle kucakladı. O, babaların en güzeli, en yücesi, en büyüğü oldu.
(Tanıtım bülteninden)
