Peygamberlik ve Hz. Muhammed'in Peygamberliği
Erdinç AhatlıEn Eski Peygamberlik ve Hz. Muhammed'in Peygamberliği Gönderileri
En Eski Peygamberlik ve Hz. Muhammed'in Peygamberliği kitaplarını, en eski Peygamberlik ve Hz. Muhammed'in Peygamberliği sözleri ve alıntılarını, en eski Peygamberlik ve Hz. Muhammed'in Peygamberliği yazarlarını, en eski Peygamberlik ve Hz. Muhammed'in Peygamberliği yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.öte yandan peygamberlik, insanın çalışarak elde edebileceği (kesbi) bir makam değil; Allah'ın, kulları arasından kendi seçtiklerine bir lütuf olarak tevdi ettiği şerefli bir vazifedir. Yani nübüvvet Allah vergisi Vehbi bir görevdir.
Sayfa 30 - DiB yayınlarıKitabı okudu
Peygamberlik ve Hz. Muhammed'in PeygamberliğiErdinç Ahatlı · Diyanet İşleri Başkanlığı Yayınları · 202021 okunma
Nübüvveti ispat tartışmaları
Kur'an'ın Hz. Muhammed'in (s.a.v) nübüvvetine delâletini de üç hususta ispatlar. İlk olarak, Kur'an'ın ihtiva ettiği ilim ve amele ilişkin şer'î hükümler öğrenimle değil, sadece vahiyle kazanılması mümkün olan bilgilerdir. İkinci olarak, Kur'ân gaybdan haber vermekte ve henüz gerçekleşmemiş olayları bildirmektedir. Üçüncü olarak, Kur'ân'ın nazmı, düşünüp taşınmayla oluşturulan nazmın dışında bir ifadedir. Dolayısıyla, böyle bir nazım getirebilmek beşerin gücünü aşar.
Sayfa 71 - Dib yayınlarıKitabı okudu
"Periqlytos", gerek etimolojik, gerekse lügat manası itibariyle "en meşhur, şanı yüce ve övülmeye layık olan kimse "demektir.Bu birleşik isim, "peri" ön eki ile "övmek, hamdetmek" kökünden türeyen "kleotis" kelimesinden mürekkeptir. İngiliz telaffuzuna göre Periqlytos,Ya da Periqleitos şeklinde yazılması gereken bu kelime, Arapça'da "en çok hamdeden" manasına gelen "Ahmed" kelimesinin tam karşılığıdır. Böylece Yuhanna incil'İndeki "tesellici" şeklinde tercüme edilen "paraqletos" kelimesinin aslında " periqlytos " olduğu ve bu kelimenin de "Ahmed" anlamına geldiği açıkça
görülmektedir.
Hicri V. asrın son çeyreği ile VI. asrın ilk yarısında yaşamış ve pek çok İslâm beldesine yaptığı seyahatlerde ümmetin içine düştüğü durumu gözlemleme imkanı bulmuş olan Endülüslü İbnü'l-Arabi (468-543/1075-1148), baştan kendi dönemine kadar vuku bulmuş çöküşlerin sorumlusu olarak Arap olmayan unsurları ve devlet yömindeki gayr-i müslimleri gösterir:
“Acemler Arap devletini dejenere etti, mülhidler dini bozdu ve köleler hürlere hâkim oldu. Onlar Araplara karşı besledikleri kini gizli tutuyorlar ve ifsad etmenin vaktini kolluyorlardı. Dar fikirli, başına buyruk kişiler seçtiler. Örtülü bir tarzda felsefi fikirleri izhar ettiler. Büyük hediyeler, lütuflar ve iktidardaki (yönetim) güçlerini kullanarak insanları kendilerine çektiler. Bu sayede sayıları hızla çoğaldı” (İbnül-Arabi, el-'Avâsım, s. 62).
Sayfa 40
Yine İbnü'l-Arabi'nin değerlendirmelerine dönersek, zararlı yabancı fikirlerin İslâm dünyasına girmesinin esas sorumlusu, tıp ve tabiat ilimlerine dair eserleri Yahudi, Hıristiyan ve mülhidlere tercüme ettiren, menşei Fars kültürüne dayanan Bermekî sülâlesidir. Bu mütercimler çevirdikleri eserlere, şeriata aykırı ve ilhâdi fikirler içeren pek çok lafız karıştırmışlardır ki, bu kitapları okuyan kimseler, hayret ve hayranlık uyandıran ilimlere sahip bu milletlerin din anlayışlarının da böyle olduğunu zannetsin ve söz konusu fikirleri daha ayrıntılı öğrenmeyi arzulasın.” (İbnü'l-Arabi, el-'Avâsım, s. 69-70)
Sayfa 42