Kandilli yüzerken uykularda
Mehtâbı sürükledik sularda...
Bir yoldu parıldayan, gümüşten,
Gittik...Bahs açmadık dönüşten.
Hulyâ tepeler, hayâl ağaçlar...
Durgun suda dinlenen yamaçlar...
Mevsim sonu öyle bir zaman ki
Gaaip bir mûsıkîydi sanki.
Gitmiş kaybolmuşuz uzakta,
Rüyâ sona ermeden şafakta...
Sayfa 3 - Kitapta sadece 2 ve 3. mısralar var ama hepsini paylaşmak istedim.Kitabı okudu
İnsanlık, kendini öldüren ilk insan tarafından ihanete uğramıştır.
Ancak sadece zamanın lehine işleyen zamanla zekâsının katili ve kurbanı olan insan, intihar etmeyi utanç verici bulmuştur.