Kitap birbiriyle bağlantılı 30 öyküden oluşuyor. Kitap tek bir karakter üzerinden öyküleri birleştirmiyor. Her öykünün karakterleri bir şekilde ya birbirini tanıyorlar ya sokakta karşılaşıyorlar ya da farklı dönemlerde aynı
evde yaşamışlar. Bu insanların hayatlarından kısa alıntılarla kitaptaki karakterler birbirine bağlanmış.
Kitabın insanda merak uyandıran, sade, sürükleyici bir yazısı var ama kitap sonunda da 'ben ne okudum şimdi?' dedirtiyor. Öyküleri okurken bu kahraman daha önceki hangi öyküdeki 'hangi kahramandı, onun nesi oluyordu?' gibi sorularla kim olduğunu bulmak bana keyif verdi.
Uzuvların adını alan öyküler, aslında uzuvla alakalı olmayan başlangıçlar yapıyor. Ama yazar, daha sonra uzuvla öyküsünü ilişkilendirmeyi başarıyor.
Kitaptaki öykülerin her birinin bir yanfikri var ama yazarın kitabın bütününde verdiği mesaj ise bir öyküsünde anlattığı gibi (28) ayrıntılar, bütünü görebilmek için varlar. Her tamamlanan ayrıntı, gelecek bütünün peşinatıdır. Bu yüzden yazar, ayrıntının önemli olduğu vurgulanmış. Ve yine aynı öyküde bakış açısınızı nereye kaydırırsanız gördüğünüz de, anladığınız da değişir diyor. Zaten yazar kitabı da bu şekilde oluşturmuş. Yakından bakıldığında anlamı yokmuş gibi duran, anlaşılmayan piksellerin uzaktan bakıldığında bütünü oluşturması gibi. Başka bir örnek olarak da, bir ressamın sözde rastgele seçtiği boyaları bir araya getirmesiyle tabloyu anlamlı bir bütün hale getirmesi verilebilir. Aslında burada kullanılan boyalar ayrıntıdır ve işte gelecek için peşinat olan o ayrıntılar, bir araya gelerek bizim için anlamlı bütünü oluşturur.
