Aşkla var olmuş, aşkla yaşadığını anlamış bir kadının aynı aşkla nasıl parçalandığını okudum bu kitapta. Piraye öldü aşkından yine de dönmedi Nazım'a... -Kitap tamda bunu açıklar nitelikte yazılmış- Dönmedi çünkü defalarca hayal kırıklığına uğradı. İhanete uğramış, kırılmış bir insandan beklenmeyecek derecede naif bir tavırla yaşamına devam etmeye çalışan Piraye'nin öyküsü beni çok etkiledi. Biraz üzüldüm birazda kızdım Piraye'ye. Sanırım birini çok sevmek ona esir olmak mıdır bu kavram bir türlü oluşmadı kafamda bu yüzden kızdım. Nazım olmadan da Nazım'la hayatına devam eden Piraye'nin kendini bir nebze kıymetsiz gördüğünü hissettim bu beni üzdü. Başka bir hayata yelken açmış bir adamı hala sevdiği olarak nitelendirmesi benim anlayamayacağım kadar derin bir aşk duygusu olacak sanırım. Piraye'nin mektuplarını Nazım'ın gözü ile okumaya çalıştım bunun büyük bir ıstırap olduğunu düşündüm mavi gözlü dev için. Bu büyük aşka Piraye'nin tarafından şahit olmak için okuyabilirsiniz.
