<<179. sayfa>>
Adam deliriyor artık; hissedip dokunamamaktan, (mektupları) görüp de (sevdiğini) görememekten, gördüğü mektuplarda karısının gözlerini aramaktan.
25 Şubat 943
Fakat ömrümde ilk defa şiir bana ihanet etti —bunun acısını ondan çıkaracağım— ve sana şimdi hala uçları sızlayan parmaklarımda bunları yazıyorum büyük şair, üstadım, sevgili karıcığım...
Adam yorgun, adam aç, adam ekmeğe ve ete aç, dediği gibi yalanlarla besliyor kendini. Günde iki saatçik uyuyor hasretinden. Olmasının tek gerekçesi ise düşünmesi, başındaki hakim beylerin Nazım Hikmet’i hapishanede görmek istemesi...
Aklıma geldi dökmek istedim. Ara ara buraya gelip eklemeler yapacağım. Sağlıcakla kalın, kitabı okuyun, ha bir de İKSV’nin youtube kanalında Nazım’a Armağan oyunu var. Şiddetle tavsiye ederim.
