Pis Moruğun Notları Charles Bukowski

Charles Bukowski okumak yürek ister diyerek başlayalım :))

Öncelikle yazarımızı her kesim okur sevmeyebilir. Benim gibi naif kitapları seven biri ise hiç tanışmazsa Charles Bukowski ile daha güzel :) En azından uzaktan sevmek daha kolaydır :)

Kitap, yazarın o zamanlar bir gazeteye gönderdiği makaleleri içeriyor.
Charles Bukowski her defasında gazete için belli bir hikayeler yazarmış. Ama yazdığı hikayeleri müdürü çoğu zaman okumazmış bile. Yazar da bakmış zaten ne yazsa basılıyor, teki bile okunmuyor o da ne aklına gelmişse yazmış. Yaşadıkları, gördükleri, rüyaları. İsmini de koymuş "Pis Moruğun Notları".

Yazarın dili,
*akıcı
*edebi hiçbir değeri yok
*küfürlü, argolu
*ama ne olmuş Charles Bukowski bunlarla zaten ilgilenmiyor.

Kitabın başından son kısmına kadar yazarın vurdumduymazlığı, kadın düşkünlüğü, hayatı "iplememesi"ne şahit olacaksınız.

Bir tek son kısmında yazar biraz üzdü. Çünkü Charles Bukowski'nin aslında neden böyle bir insana çevrildiğinin kanıtları var kitapta. Yazar bunu yine şakaya vurarak anlatmaya çalışsa da insanın içinde bir şeyler ona acımadan edemiyor.

..

Her türlü kitabı çok rahatlıkla okuyan kesim okurlara öneririm. Diğerleri ise benim gibi bir kaç sene kendini geliştirdikten sonra okumalı.

Keyifli okumalar..

Bir yalnız adamın romanı demek doğru değil, çocukluğunda aile içi şiddete maruz kalmış birinin romanı demek hiç değil, doğru olmayan şeylerden biri de Bukowski'nin yeraltı edebiyatına yönelmesinin altında illa bir neden aramak bence. Dünyadaki kötülüğün farkında olmakla iyiliğin farkında olmak dostlarım, aynı şeydir. Buna göre hareket edebilmek, algıya maruz kalmış beynin seçimlerine göre yaşadığı hayat biçimidir farklı olan.

Bukowski..bukowski? Bukowski?

Sanıyor muyuz ki, cinsellik ve alkol dışında çalışmıyor hiçbir şeye kafası?

Ah Bukowski? Şiir delilik midir?
Şiir olmayan her şey deliliktir Olric.
Ben Stirkoffum efendim.
Bana çirkinliği betimle Olric, bunu güzelliği betimlemeden başarabilir misin?
Özür dilerim efendim, ben her şeyin neyse o olduğu kanısındayım. Başka şeylere bağımlı olmaksızın.
Bana hala çirkinliği betimlemedin Olric?
Ben Stirkoffum efendim?

Böyle bir monolog oluştu beynimde kitabı bitirdikten sonra, kitabın bölümlerinden hareketle. Tek oluşan monolog olmadığındandır tanımak istedim bizim pis moruğu. Beni rahatsız eden kelimelerine kızıyordum Bukowski'nin, kızdığımı biliyordum ama neden kızıyordum, onu biliyor muydum? Cevap Yeraltı Edebiyat'ı sana uygun olmadığı için İlayda değildi; bunu biliyordum.
Ne vardı bu adamda beni bu kadar rahatsız edip aynı zamanda cezbeden?
Pis Moruğun Notlarında, şu büyüttü gözbebeklerimi: Bu adam her şeyin farkındaydı ama şaşırdığım nokta bu değildi. farkındalığının altında onun yazılarını okuduğumuz zaman ona söyleyebileceğimiz sebepleri de biliyordu ve bunların farkındalığına neden olmadığını da. Her bir sayfasında ezerek, ezerek, ezerek söylüyor fısıldamadan: FARKINDALIK SEBEPSİZ OLUŞUR. FARKINDALIK SAHİBİ OLMAKLA ÖVÜNEN İNSANLA, SAHİP OLDUĞU FARKINDALIĞI BİR VAROLUŞSAL SEBEBE BAĞLAYAN, PSİKOLOJİ DÜNYASININ VİCDANINI RAHATLATAN VE AÇIKLAYAMADIKLARI OLGULARI AÇIKLAYABİLDİKLERİ DÜŞÜNCESİNE İTEN FAKTÖRLERLE FARKINDALIĞI BİRBİRİNDEN AYRI TUTAMAMA GİBİ HATAYA DÜŞEN İNSAN MUTSUZLUĞA MAHKUM OLACAKTIR. ASIL KUTSAL MUTSUZLUĞA SAHİP OLAN İNSAN MUTSUZ OLDUĞUNU KABULLENİP BUNUN ALTINDA SEBEP ARAMAYAN, FARKINDALIK SAHİBİ OLDUĞUNU BİLİP BUNU ÇEVRESEL FAKTÖRLERE DAYAMAYAN İNSANDIR.
Bayılıyoruz sebepler yaratmaya, ya da gerçekten var olan sebeplere uygun kıyafet bulmaya ya da askı (sebebin ne olmasını isterseniz siz..)
Çok derinleştirmemek lazım bazı bazı zamanı, yaşamı da pis moruk söylüyor bunları. Bende katılıyorum.
Onun küfürlerinin, kaba dilinin, kadınlarla arasındaki ilişkinin altında sebep aramayı geçip öyle düşünmeli dediklerini, dedim ya sebepler bulmaya bayılıyor bayılıyoruz. Bukowski de böyle biri oku bitir hikayelerini, kısa öykülerini, romanlarını. Söylemek istediği bir şeyler var, ya da yok. Küfürlerinin altında değil! Onlarla birlikte. Yok etmemek gerek bazı şeyleri anlayabilme çabasındayken, petrolü yok ederek çevre kirliliğini anlamak mümkün mü? Ya da kapitalistleri yok ederek kapitalizmi? Dostlarım, yanlış anlamayın ne çevre kirliliği savunmakta gözüm ne kapitalizmi. Demek istediğimiz pis morukla, çirkinlikten de görebileceğimiz şeylerin olduğu, görmeseniz de olur. Her şey bir anlama sahip olmak zorunda değil. Sadece kötü şeylere yönelik değil zihinlerimizdeki algı. İyi şeylere de yönlendirilmişiz. Demem o ki, yönlendirilmeden hiçbir şeye geçmişinden, şimdiki sen neye yönlenirdin? İyiye yönelmek zorunda mıdır insan? Ya da yönlendirilmek? İyiye yönlendirilmiş bir insanla, limon kabuğu sıkmakla görevlendirilmiş bir makina arasında fark görebileniniz var mı? Salt faydaya göre oluşturulmuş, buna yönlendirilmiş hiçbir zihin özgür olamaz.
Otomatik Portakal'a yapsam bu incelemeyi ne değişirdi onu düşündüm, şuan bu incelemeyi oluştururken. Hemen şuan.
Yani bizden bir makina yapmışlar. Onu bağırıyor bir avuç insan.
Bukowski bunun savaşını veren bir kalem. Kendince yazıyor o da böyle bir şeyler.
Pis moruğun notları 2 ile devam edeceğim seriye. Bu Pis Morukla kavgam devam edecek. Onun kavgası da kendisiyle.
Şunu da bir okuyun derim. Darmadağın etti beni:
"Katillerin hasta olduklarını kabul ediyorum, ama Baba imajının da hastalıklı olduğunu kabul edelim. İçinde allah korkusu taşıyanlar insan olarak dünyaya geldiğim ve İsa bir zamanlar çarmıha gerildiği için "günah" işlediğimi söylüyorlar. İsa'yı da Kennedy'yi de ben öldürmedim. Vali Reagan da öldürmedi. Bu bizi eşit kılar, onu üstün değil. Hukuki ya da ruhani özgürlüklerin kısıtlanması için hiçbir neden göremiyorum ben, zaten fazla geniş değiller. Hem kim kimi kandırıyor? Adamın biri yatakta düzüşürken ölse hepimiz düzüşmekten vaz mı geçeceğiz? Yurttaşlıkla ilgisi olmayan delinin biri yüzünden bütün yurttaşlara deli muamelesi mi yapılmalı? Biri Tanrı'yı öldürdüyse, bu benimde Tanrı'yı öldürmek istediğim anlamına mı gelir? Biri Kennedy'yi öldürdüyse ben de mi istedim Kennedy'yi öldürmeyi? Vali'yi bu kadar haklı ve bizi bu kadar haksız kılan nedir?" (Sayfa-40 Parantez Yayınları)

Yer altı edebiyatının en deli adamı bence,genel içiciliğini,cinselliği,buhran dolu hayatları çıplak bir şekilde kaleme alması radikal islamcıları kızdırsa da hepimiz biraz bukowskiyiz aslında.

Spoiler ;
Şiir delilikmidir?
Şiir olmayan herşey deliliktir.

Hayatta nadir insanlara açtığınız iç dünyanızı paylaşamak gibi bi deneyimdi bence bu kitabı okumak. Yazarın böyle bi arkadaşım olduğunu hissettim. Holden Caulfield'den sonra arkadaş olmak isteyeceğim karakter Bukowski. :) Neyse ki hayatımda böyle arkadaşlar var ve kitabı okurken onları özledim. :)

Bukowski'ye sisyal medyadaki bir kaç sözünden dolayı hayransanız bu kitap beklentilerinizi karşılamıcaktır. Pis moruk aklına geldiği gibi yazmış yaşadıklarını. Mükemmeliyet aradığı yok. Her zerresinde isteyen okur istemeyen ... hissediyorsunuz. Oku ya da okuma diyemiceğim, arada kalmış bi kitap.

içinde kendimizden bir parça bulduğumuz bu aykırı tipin,aslında bize ne kadar yakın olduğunu ince ayrıntılarla topluma bağlayarak anlatmaya çalışmıştır.böyle bir kitabı yazmak bile görüş akıl ve yeteneğin kanıtıdır.

Yeraltı edebiyatı seviyorsanız en iyi örneklerini okuyabileceğiniz bir yazar. Yazarımızın kitaplarını kendi hayatından esinlenerek yazdığı düşünülür fakat yaratıcılığını kullanarak yazdığını düşünenler de vardır. Bu kitabında ana karakterimizin kadınlara bağlanma sorununu oldukça hissedeceksiniz; ancak kitabın sonuna yaklaşınca bağlanma sorununun neden kaynaklandığını anlayıp bir başka kitabını okumaya başlayacaksınız :)

Bukowski'yi ilk okuyuşum. En başlarda bune diye düşünürken her kısa hikayede daha çok bağlanmışım. Adamın dünya görüşleri çok farklı ve ilginç. Sonunda da neden böyle olduğunu anlıyorsunuz. Çok güzel bir kitap. Okuyun, okutturun.

Ekmek arası ,siradan delilik oykuleri ,factotum,kadınlar, romanlarini okudum bi farklı bir kalemi oldugundan dolayı sevmemek elde degil bukowskiyi ve kalan kitaplarini okumaya devam ediom..tavsiyw edilirr