Aristoteles’in şiir üzerine başyapıtı olarak kabul edilen ve yüzlerce yıldır kaynak kitap olarak kullanılan Poetika, ünlü düşünürün tragedya, komedya ve destan üzerine düşüncelerini içeriyor.
Yunan tragedyalarına hakim kimseler için eşsiz bir okuma olacağını şimdiden söyleyeyim. Dönemin eserlerine bolca atıf var. Okurken pek çok kelimenin anlamını bilmediğimiz için dipnot şeklinde açıklamalı olarak belirtilmiş. Pek çok yerde not aldım büyük bir merakla. Faydalı bir okuma oldu benim için.
Poetika’da sanatın taklit olduğu düşüncesinden hareketle tragedya üzerine bir eğilim söz konusu. Tragedya ve destanın ne oldukları, sayıları ve farkları ile bir yapıtın başarılı ya da başarısız olma nedenleri üzerinde durmuş Aristoteles. Net bir şekilde tragedyadan yana taraf olan yazar, Homeros’un destanlarını da övmekten geri durmuyor ancak sonlara doğru yine de tragedyadan üstün olamadığı yargısına ulaşıyor. Sophokles’i överken; Euripides’i eleştirmekten vazgeçmiyor.
Eserin, metinde adı geçen tüm tragedyaların okunduktan sonra daha da anlamlı olacağı kanısındayım ancak her şekilde okunmayı hak eden bir klasik var karşımızda!