Küçük bir kızken elektrikler gittiğinde sevindiğimi bilirim,
Pollyanna okuyup ağladığımda kimse gözyaşlarımı göremeyecek diye. Ah be kübra, koca şehirde sokakta yürümek de tıpkı o elektriksiz geceler gibi, ağlarken kimse görmüyor. Çünkü herkes telaş içinde,herkes kendi derdinde...