Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.13
Postacı Kız
Stefan ZweigDüşük Puanlı Postacı Kız Yorumları ve İncelemeleri
Düşük Puanlı Postacı Kız sözleri ve alıntılarını, düşük puanlı Postacı Kız kitap alıntılarını, etkileyici sözleri 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.Puan
8.610 üzerinden
Avusturya'nın küçük bir köyünde postanede memurluk yapan, annesi ile birlikte asosyal bir hayat suren Christine'nin teyzesinden gelen bir telgrafla hayatı altüst olur.İsveç Alplerinde lüks bir otelde kalan teyzesi bir süreliğine onu da otele davet eder. Otele gidince bambaşka bir hayatın varlığını keşfeder. Zengin bir yaşam onu müthiş etkiler. Tatil bitip köyüne döndüğünde artık hiç bir şey eskisi gibi olamaz.
Mutluluk İçimizde
Stefan Zweig'in bana ders vermediği,düşündürmediği bir kitabı yok. Her defasında ben analiz yapıyorum kendi hayatımla ilgili. Acaba böyle olsa hayatım ne olurdu diye! Bunda da öyle oldu. Zengin olsam daha mutlu mu olurdum olsam da huzur getirir mi? Okumadan önce getirir derdım ama okuduktan sonra düşünmeye başladım. Yada fakirlik mutluluk getirmez ama yaşamamaya engel mi?
Bu kitabı Stefan Zweig ölmeden son on yılını bu kitap üstünde çalışmış ama yayınlamamıştır. Yayınevi ölümünden sonra basına sürmüştür. Çok da iyi yapmış.
Kitabın konusu Avusturya'da postane memuresi Christine adında genç bir kadın az maaşı ile annesiyle beraber tek başına geçinmeye çalışır. Bir gün zengin teyzesi ve eniştesi ona bir telgraf yollar ve onu İsviçre'ye tatile davet eder. O da kabul eder ve zenginlerin yaşam şekilleri, aşkları, karakterleri herseyi hayranlıkla izler o hayatı da iki hafta tadar. Ama bakalım güzel geçiyor mu gerçekten zengin hayatı! Kendi hayatına dönünce Christine kişiliği değişmiştir çünkü zenginlik hayatının rahatlığını tattığı için oraya özlem duyar. Tabi olaylar başka şekilde sonlanır o da okuyacak olanlara sürpriz. Buarada kitabın diğer ismi '' Değişim rüzgarı'' belirtmek gerek.
Harika bir insan analizi. Siyasetten tutun da psikolojiye kadar bir sürü analiz var kitapta. İyi ki en sevdiğim yazarsın.
Zenginlik fakirlik bence değil olay önemli olan yaşamak sırasında kendimizi yitirmemek. Ne demişti mutluluk yetinmeyi bilmektir. ⭐
Bir daha emin oldum ki Zweıg müthiş bir psikolojik yazıyor. İnsan tahlilleri üzerine muazzam usta bir kalem.
Kısa öykülerinden sonra okuduğum bu ikinci romanıylada karakter oluşturma , onu yaşatma , okuyucu zihninde içselleştirme ve duygu betimlemedeki canlılık yazarın en dikkat çeken yönleri bana göre.
Konu fakir postacı kızın kendi dünyasının yavanlığının farkına varması ve kısa sürede olsa hayatın adil olmayan yönü yüzüne tokat gibi çarpınca , keşfettikleri ile artık o eski Postacı kız değildir ; tıpkı Sibirya ‘da esir düşmüş askerin ülkesine döndüğü andaki durumu gibi.
İşte ortak acılar ve kaybedişler ile yolları kesişen , gençliğini yitirmiş iki insanın hedefi ne olabilir ki ?
Cevap kitabın sonunda gizli elbette.
Severek okuyacağınızdan emin olarak , gönül rahatlığı ile okumaya başlayın derim.
Başlangıcı, "fakir köylü kız, zenginliği kısa süreliğine yaşar, foyasi ortaya çıkar, ağlayarak kendi sefil hayatına geri döner" şeklinde olan, ancak her zamanki gibi Zwein'in eşsiz ruhsal çözümlemeleri, varoluşsal bunalımlara dair tespitleri, savaşa dair nefreti ile giderek tempo kazanan sonunu okuyucuya bırakan kitabı.
Not: kitap boyunca bu insanlar hiç mi banyo yapmazlar deyip durdum. Kahramanın o oteldeki muhteşem günlerine dair her ayrıntı; sabunlara ipek çarşaflara, mis gibi parfümlere kadar anlatılmış ama hiç banyo yok, bir kez serinlemek için boynuna boğazına su serpti o kadar. Köyündeki hayatında pislik, koku, ter, küf, nem detayıyla anlatılıyor. İnsan, kızın o otele gelince şöyle nefis, püfür püfür yıkanmasını bekliyor, ama yok yok yok...
Aşık olun.
İyi okumalar dilerim.
Yine umutsuzluk, korku, yine vazgeçiş..
Zweig.. her şeyin farkında olarak, bile isteye terkediyor bu dünyayı. Her eserinde O’nun yalnızlığını, iç çatışmalarını öyle net görüyorsunuz ki, bir yerden sonra kitapların edebi yönünü bırakıp, kendi eliyle yazdığı biyografisini okuyor gibi hissediyorsunuz. Gerçek çok ağır olduğu için eleştirme haddine bile giremiyorsunuz.
Sanıyorum bu okuduğum 7. kitabı. Diğerlerine göre bir tık alt düzeyde kalmasının sebebi, sanıyorum sonunun boş bırakılması. Ana karakterimiz yoksul posta memuresi Christine. Son bölüme kadar merakla takip ettiğiniz hikayesi, sona gelince ucu açık bir şekilde bırakılmış. Yapmayı kabul ettiği şeyi gerçekten gerçekleştirecek mi yoksa ilk kararına mı dönecek?
Kendimi karşıdan karşıya geçerken yolun ortasında bırakılmış gibi hissediyorum, şaşkın, ürkek, kararsız.
Zweig hayranlarının okumak isteyeceği romanlardan biri.